Tasavvuf terbiyesinde *hûş der-dem" şeklinde tarif edilen, yani her nefes alışta ve verişte uyanık bulunmak, gaflette olmamak hali, devamlı zikirle meşgul olma neticesinde elde edilen bir farkındalık halidir. Ne saadet O'nu farkederek yaşamak, O'nu farkedenlere refik olmak...