Bir zamanlar, küçük bir kızı seven ve onun öldüğünü gören bir tavşan varmış.
Tavşan Memphis caddelerinde dans etmiş. Bir lokantada kafası yarılmış ve sonra bir oyuncak bebek tamircisi tarafından onarılmış.Ve tavşan bir daha sevmek gibi bir hata yapmamaya ant içmiş.
“Demek kayboldun. Benim tahminim bu. Lucy ve ben de kaybolduk… Belki de bizimle kaybolmak istersin. Birilerinin refakatinde kaybolmak çok daha iyidir.”
Annemi düşündüm. Onu düşünmek, bir diş düştükten sonra kalan boşluğu dilinle hissetmek gibiydi. Aklım defalarca hep o boş noktaya, annemin olması gerektiğini hissettiğim yere gidiyordu…