28 Nisan 1948'de Kanada Dışişleri Bakanı St. Laurent'de Kanada Avam Kamarasında Brüksel Antlaşması'nın yerine Kanada ve ABD'yi içine alan bir Atlantik İttifakının kurulmasını dile getirmiştir. Diğer taraftan da Batı Avrupa Birliği'ni (BAB) genişletmek amacıyla, 6 Temmuz 1948'de ABD, Kanada ve BAB üyesi devletlerin büyükelçileri arasında Kuzey Atlantik Paktının görüşmelerine başlanmıştır. Görüşmeler Ekim 1948'de Kuzey Atlantik Savunması ile ilgili paktın esasları konusunda görüş birliğine varılmasıyla sonuçlanmıştır. Bu devletler, 15 Mart 1949'da Danimarka, İzlanda, İtalya, Norveç ve Portekiz'i de davet etmişler ve 4 Nisan 1949'da da on iki ülke (ABD, Kanada, Birleşik Krallık, Fransa, İtalya, Belçika, Hollanda, Danimarka, Portekiz, Norveç, Lüksemburg ve İzlanda) arasında, NATO (North Atlantic Treaty Organization) olan Kuzey Atlantik İttifakı kurulmuştur. ABD'nin böyle bir ittifak içine dâhil olması Batı Bloğu'nun Doğu Bloğu karşısında bir denge sağlamasına neden olmuştur. İki kutup arasında net bir ayrışma gerçekleşmiş ve bundan sonra ABD'nin SSCB'ye karşı uygulamaya koyacağı politikalar belirmeye başlamıştır.
Kuzey Atlantik Antlaşması, örgütün anayasası niteliğindedir. Bu antlaşmayı imzalayan ülkeler, BM Şartı'na bağlı kalmak şartıyla, bölgesinde, uluslararası barışı, istikrarı ve güvenliği sağlamak yükümlülüğüne girmişlerdir.