M. Metin Adıgüzel Gönderileri
M. Metin Adıgüzel kitaplarını, M. Metin Adıgüzel sözleri ve alıntılarını, M. Metin Adıgüzel yazarlarını, M. Metin Adıgüzel yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Beden Köleliğinden Akıl Köleliğine İnsanM. Metin Adıgüzel · Sokak Kitapları Yayınları · 201411 okunma
Aristo’da özgürlük köylüleri, köleleri ve kadınları kapsamaz. Özgürlük kentliler ile sınırlandırılmıştır. Köleler kendilerine ait olmadıkları için doğal olarak özgürlük hakları olamaz. Köle ile evcil hayvan arasında fark yoktur. Kölenin en büyük erdemi efendisine hizmettir.
Aristo’ya göre insan toplumsal ve düşünen bir hayvandır, yani insan toplum içinde yaşamaya ihtiyaç duyar, toplumdan bağımsız olarak yaşamını sürdürmesi, türünü devam ettirmesi ve kendini savunması imkansızdır.
Platon’a göre halk bir koyun sürüsüdür, bekçiler bu sürünün köpekleri ve yöneticiler ise çobanlarıdır.
Platon’a göre bir yanda sonsuz ve mükemmel idealar evre-ni, diğer yanda da ölümlü ve mükemmellikten uzak nesneler evreni vardır. İnsanın beden olarak içinde bulunduğu nesneler evreni gölgelerden oluşmaktadır ama insan ruhu bir zamanlar idealar evreninde bulunmuştur. İnsan doğmadan önce her türlü bilgiyi edinmiştir ve dünyada iken öğrenme dediğimiz şey, doğmadan önce bilinen bu şeylerin hatırlanmasıdır. Dolayısıyla Platon düşüncesinde öğretme yoktur, hatırlatma vardır.
"Tek bir şey biliyorum, o da hiçbir şey bilmediğimdir"
Sokrates’te felsefenin merkezinde insan vardır ve bilgi kendini bilmek üzerine kurulmuştur. İnsanı konu edinmekle dönemin düşünce geleneğinden ayrı bir yol açmıştır. Onun bilgeliği bir şey bilmediğini biliyor olmanın bilgisine sahip oluşundadır. Ona göre erdem ile bilgi bir birinden farklı şeyler değillerdir, fazilet bilgi ile elde edilir. İnsan bile bile kötü olamaz, kötü oluşu bilgisizliğindendir ve bilgisiz oluşu da kendini bilmeyişindendir. Bu Sokrates’in ahlakçı akılcılığıdır.
Pythagoras’a göre insan küçük bir evren olup; akıl, hareket etme, büyüme ve çoğalma kudretine sahiptir. İnsanlar ölür ama ruh ölümsüzdür ve sürekli hareket halindedir. Ruh göçü inancında olan Pythagorasçılara göre ruh bedenden bedene geçer. İnsanın ölümü ile ruhu karadaki, denizdeki ve havadaki canlıları dolaşır, sonra tekrar bir insan bedenine döner. Sonraki hayatların niteliği ilk hayatın niteliğine bağlıdır.
Batı kendi tarihini, kültürünü ve tarihsel dönemlerindeki geçiş aşamalarını, bilimsel keşifleri sanki dünya tarihiymiş gibi diğer toplumlara dikte etmiştir. Bu sayede Batı merkezli tarih, edebiyat, felsefe, bilim diğer toplumların kendilerine yabancılaşmalarına sebep olmuştur. Açıktır ki, kendine yabancılaşan toplum sömürüye açık bir hedef haline gelir.
Batı insan derken kendini kasteder, medeniyet derken kendi medeniyetini kasteder. Kültür, sanat, düşünce, akıl, inanç ve daha birçok alandan söz ederken piramidin en tepesinde hep kendisini bir güneş gibi görür. Aslında Batı tek bir noktada en üsttedir, o da silah teknolojisidir. Bu silah teknolojisi sayesinde kendinin olmayan tüm düşünce, gelenek, akıl, kültür ve medeniyetleri çarmıha germiştir.
Kibrin gölgesinde şekillenen Batı ahlakı çıkarcı, menfaatperest bir yapıya sahiptir. Batı, teknolojisi gelişmemiş toplulukları silahlandırma yoluyla çatıştırmayı ve yıllarca fakir halkları sömürmeyi akılcı bir iş olarak görmüştür.
Zerdüştilikte günde beş defa güneş ya da ateşe dönülerek ibadet edilir. Ölüm kötüdür ve ölü, suyu kirleteceği için yıkanmaz, ateşi kirleteceği için yakılmaz, toprağı kirleteceği için gömülmez. Ağlamak, yas tutmak yasaktır. Ceset sessizlik kuleleri denen yüksek yerlere bırakılmalı, akbabalara terk edilmelidir.
Sömürülenlerin yanında yer aldığını söyleyen birinin saraya damat olması düşündürücüdür.
Zerdüşt öğretisinin zirai bir yapısı vardır, kanal açmak, köprü yapmak, tarla işi ile uğraşmak, ekinlere zarar veren şeyleri yok etmek büyük sevap içeren çalışmalardır. Zerdüştlük riyazî bir yaşam yerine çalışmayı teşvik eden bir öğretidir.
Zerdüşt’ün ahlak anlayışı üç ilkede toplanır:
1) Düşünülen iyi düşünülsün.
2) Söylenen iyi söylensin.
3) Yapılan iyi yapılsın.