Hepimiz Sokrates'i mutlak bir biçimde akılcı bir kişi biliriz.
Bize, aklın yalnızca dünyayı anlamada rehberimiz olmakla kalmadığını, iyi yaşamanın anahtarı olduğunu ve kötülüğün cehalet olduğunu söyler.
Nietzsche ilk eserinde bunu büyük bir hata, zayıflığın ve yozlaşmanın bir semptomu olarak görür; bu kendimize söylediğimiz bir yalandır, çünkü gerçeklikle yüzleşemeyecek kadar zayıfızdır.