Melayê Batê, Miladi 1417 Hakkâri’ye bağlı Batê de dünyaya geldi. Melayê Batê Ertoşi aşiretindendir. Şiirlerinde çoğunlukla “Batê” ismini kullanmıştır. Mevlidinde de “Batê”yi kullanmıştır.
Melayê Batê klasik Kürt yazarlarındandır. Eserlerinde Kürtçe'yi çok iyi kullanmıştır.
O hem çok büyük bir alim hem de usta bir şairdir. Eski adı Mıks’de (şu anki Van-Bahçesaray) Mir Hesen Veli’nin medresesinde okuduğu sanılıyor. Çünkü halk arasında Melayê Batê ve Mir Hesen Veli birbirlerinin el kardeşleri olarak biliniyordu. Her yıl 2-3 ay beraber kalırlardı. Bu durum onların şiirlerinden anlaşılmaktadır. Ömrünün son yılında yine Mîr’e veda ederek eve döner. Kış günü tipi'de köyünün yakınlarındaki “Berçela Yayla”sına kadar ulaşabilmiş, yolun kapanmasıyla mahsur kalmıştır. Bir mağara da cesedini bulduklarında kucağında son anlarında kendi halini yazdığı "Ji Çirya Paşiyê Pê Da” adlı şiiri de mevcuttur.
Yaşamı boyunca toplumsal konulara son derece önem verdiği gibi, yeni nesillerin eğitimli ve sağlıklı bir toplum oluşturulmasına yönelik olarak eğitime önem vermiştir. Tüm yaşamı boyunca çocukların ve gençlerin iyi bir eğitim almaları yönünde ciddi çalışmaları olmuştur.[2]
Hasan Ertuşi yani Melayê Batê 1491 yılında vefat etmiş. Mezarı Batê köyündedir.
Kuştîyê tîra xedar im
Kes nenas im her dizarim
Ez feqîr im brîndar im
Mam di nav qewmê xerîb
Ez feqîr im bê buha me
Rûreş im hem rûsiya me
Mam di nav qewmê xerîb...
qiblegaha aşiqan î şengala ebrûzirav
hate burca şaneşînê sed melaîk çûn silav
dax û kovana evînê sotî canê min tevav
extera subha se’îd î reşrihana ta belav
filfila hindûstanê zulf û xala kê yî tu