Dünya bir deniz idi, ne gök vardı ne bir yer,
Uçsuz, bucaksız, sonsuz, sular içreydi her yer
Tanrı Ülgen Uçuyor, yoktu bir yer konacak,
Uçuyor, arıyordu, katı bir yer, bir buak.
Kutsal bir ilham ile nasılsa gönlü doldu,
Kayıptan gelen bu ün, ona bir çare buldu,
Göklerden gelen bir ses, Ülgen’e buyruk verdi:
Tut önündeki şeyi, hemen yakala!