Michel Meyer Gönderileri
Michel Meyer kitaplarını, Michel Meyer sözleri ve alıntılarını, Michel Meyer yazarlarını, Michel Meyer yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan ancak kendi kendine sorduğu sorulara verdiği cevaplarla
tatmin olur: umut, umutsuzluk ve korkuyla, kimi
zaman saflığa kadar giden, çok iyi işleyen olası bir retorik
söz konusudur.
Sayfa 30 - DostKitabı okudu
"İsrail'in eylemi soy kırımdır ve burada davanın anlaşılmış olduğu son derece kuşkuludur. Kim soy kırımı destekleyebilir?"
Sayfa 55 - Dost yayınlarıKitabı okudu
"İnsan belli bir soruyla ilgili olarak haklı olmadığında, karşı tarafın görüşüne saldırmak çekici gelir."
Sayfa 43 - Dost yayınlarıKitabı okudu
"Her cevap kendisini doğuran soruyla özgürlüğüne kavuşur."
Sayfa 32 - Dost yayınlarıKitabı okudu
Kandırmak, aslında, mesafenin yok edilmesini haber verir.
reklam retoriği ürünün çözeceği problemi ne kadar karartırsa, kullanılan söylem de o kadar figüratiftir ve gerçek ethos ve yansıtıcı ethos reklam mesajının belirtmek istediği bir farklılık içinde birbirlerinden o kadar uzak olur.
bir reklamda bir problem ne kadar açıksa, kullanılan dil o kadar gerçektir ve ethos ve pathos arasındaki bu ortak dünya da o kadar gerçek ethos’a yakın yansıtıcı bir ethos’a çağrı yapar.
Ben gerçeğin itkilerinden ve zorlayıcılıklarından gelen problemleri bastıran bir unsur olarak ortaya çıktığına göre, beden ve başkaları da dahil olmak üzere dış dünya ilişkisi retoriğe bağlıdır. Ben özellikle bir retorik alanıdır, beden ve dünya karşıtlığı onda ve onun aracılığıyla yok olabilir.
Nevrozda özne problemi deforme eder: takınakları başka bir biçimde dile gelir, içki içer ama alkolik değildir, karısını döver ama sert değildir, sadisttir ama işkenceci değildir, emirlere uyar: kısacası, soru soran şeyi saptırır ve yeniden adlandırır.
Psikozda silinen soru-cevap ayrımıdır: gerçek etkili değildir artık ve sözgelimi büyüklük düşleri içinde olan özne kendisini gerçekten Napoléon sanır. Bastırma azaldıkça nevrozdan psikoza doğru bir kayma olur.
beden zevklerinden doğan bütün tutkular retorikleşirler. Tutku bedenin retoriğidir, organik ve psikolojik arasındaki kaynaşma noktasıdır, problemi kesin bir zafer haline getiren dildir, her halükârda, gördüğümüz gibi, bütünüyle geçici bir çözümdür. Tutku hem olmak istediğimiz hem istemediğimiz bir bedenin çelişkisini kimliğe dönüştürür ve bizi bedenin egemenliğine indirger ve hatta bu şekilde tanımlar. Tutku bedenim olma ve olmama özgürlüğü verir bana, çünkü mecazi olarak öyleyimdir.
Zafer kesinlikle aldatıcıdır ve beden sonunda her zaman galip gelene galebe çalar.
Ölüm mezarla insanileştirilir, tıpkı moda olan bir zevkle giyinmenin bir ihtiyaç olması gibi... Ve açlık için zengin bir mutfak ve cinsel içgüdü için de aşk aynı şeydir. Vazgeçilmez doğal gerekliliklere gelince, bunları estetikleştirme yoluyla içe atmak mümkün olmadığından mahrem dünyaya, mümkünse eğer başkasının varlığının ve bakışlarının ulaşamayacağı bir yere atılmışlardır.
zevk denen şey kesinlikle incelme ve sosyalleşme yoluyla gerekliliğe karşı mesafeli olunduğu için tersine çevrildiği sanılan bedensel bir zorlama üstünde geçici ya da kesin bir zaferdir.
Bilinçdışında olup bitenlerin açıklanması söz konusu olduğunda, en basiti, biçimin retorik ve içeriğin de maddiyat olduğunu söylemektir. Dolayısıyla, bilinçdışı beden dilidir.
Fontanier’ın listesini inceleyelim:
Parça:
Sürü için “yüz baş”.
On beş yıl için “on beş ilkbahar”.
Burada kapsamlayış kullanımım doğrulamak amacıyla “bu çocuğun on beş yaşının on beş ilkbaharı” denmez ve artık sürüden söz edilmediğini anlatmak için “yüz başlık sürü” de denmez, çünkü düzdeğişmece olurdu bu. Buna karşılık, içinde başlar bulun(an) “sürü" vb. denebilir ve burada “an” ya da “en” parçaya değil bütüne gönderme yapar ve parçanın büyük bir sürü içinde başı özelleştirerek sayılması, onun bir kütleden çıkan bir unsur olması durumu değiştirmez.