Hakkında
Osmanlı hukuk tarihinin en önemli simalarından olan Molla Hüsrev, Arap dili ve edebiyatı, şiir ve hat sanatı gibi alanlarda eser vermiştir. Molla Fenârî ve Molla Fahrettin Acemi’den sonra Osmanlı Devleti'nin üçüncü şeyhülislamı kabul edilir.
Fatih Sultan Mehmet'in İstanbul'u fethinden sonra bu şehirde kendi adıyla anılan caminin etrafına yaptırdığı Sahn-ı Seman Medreselerinin programını hazırlayanlar arasında idi. Fıkıh usulüne dair eserleri Osmanlı medreselerinde ders kitabı olarak okutulmuştur. Ayrıca Dürerü’l-ĥükkâm adlı eseri Osmanlı döneminde şer‘î hukuk sahasında hâkimlerin ihtilâfları çözerken başvurdukları yarı resmî bir hukuk kaynağı işlevi görmüştür. Yetiştirdiği öğrenciler arasında Zenbilli Ali Efendi, Fenârî Hasan Çelebi, Molla Hasan Samsûnî, Yûsuf b. Cüneyd et-Tokadî ve Molla Muhyiddin gibi âlimler bulunur.
Tam adı:
Muhammed bin Feramuz
Unvan:
Şair, Alim ve Şeyhülislam
Doğum:
Karkın, Sivas
Ölüm:
İstanbul, 1480
Okurlar
17 okur beğendi.
40 okur okudu.
2 okur okuyor.
17 okur okuyacak.
4 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
كُلُّ كَلَامٍ أَوْ أَمْرٍ ذِي بَالٍ لَا يُفْتَحُ بِذِكْرِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ فَهُوَ أَبْتَرُ، أَوْ قَالَ أَقْطَعُ
Allah’ın zikriyle (besmeleyle) başlanmayan her değerli söz veya iş, bereketsizdir.
Usûl-i Fıkıh ilmi: Fıkıh bilgilerinin esası ve kaynağı olan bir ilimdir ki şer'i hükümlerin mufassal delilleri bu sayede bilinir. Ve bu dini hükümler bu muşahhas deliller vasıtasıyla istinbat ve isbat olunur.
Usûl-i fıkıh öyle bir ilimdir ki edile-i şeriyye ve ahkâm-ı şeriyyenin ahvali onun sayesinde bilinir. Öyle ki, ikincisi (ahkâm-ı şeriyye) birincisi (edille-i şeriyye) sayesinde bilinir ve isbat edilir. Mesela, namaz farzdır. Namazın farz olması bir şer'i hükümdür. Bu şer'i hükümde yine bir şer'i delil olan اقيموا الصلاة (namazı kılınız) ayet-i celilesinden istinbat ve isbat olunmuştur.
Sayfa 61
Zamane dostlarından en büyük iyilik beklentimiz;bize kötülük yapmayı terketmeleridir.
Yalan söyleme, haram yeme, zina etme, gıybet etme lafızları birer nehiy dir. Yalan, haram, zina, gıybet de birer menhiyyun anhtır.
Nehyeden kimseye nahi, nehyedilen şahsa da menhi denilir.
Sayfa 130
Şafiîlerde umumi müşterek caizdir.
Sayfa 164
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
