Mustafa Artuk kitaplarını, Mustafa Artuk sözleri ve alıntılarını, Mustafa Artuk yazarlarını, Mustafa Artuk yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Aşkın yolları kazalıydı denilirdi. Ayağında diken yarası olmayanın sinesinde gül kokusu sürülmezdi. Aşka giden yolda bedel ödemek vardı. Bulduğunu kaybetmek vardı. Kıymetini bilememek vardı ki ne ağırdı öyle. Buldum dediğini kaybetmenin acısı vardı aşk yolunda hep.
Aşk, kalp ile nefsin üzerinde ince bir çizgi, sırattan ince. Yürek isterdi bu köprüde yürümek, aşka varmak. Her adım başı yol ayrımları ve birden fazla dönemeçler. Bulduğunu kaybetmek kolay değildi bu yolda. Kaybettiğini bulmak hiç... Hangi yol aşka çıkıyordu ki? Bilemezdi insan. İmtihan budur çünkü.
Aşka giden yolda nice durak vardı, nice sahte gerçekler insanı yoldan alı koymak için.
"Zamanın ne kadar çabuk geçtiğini bilemedim. Zaman ayaklarımın altında kayıp gidiyordu öylece. Sükût, kelamdı aşk yolculuğunda. Sustum... Sessizliğe bürünerek sustum. Susmayı edep bilerek sustum. Yolcuydum. Aşk yolculuğunda bir yolcu ; sırların şehrine adım atan biriydim.
Yolcuydum ben, sorgulamayı kadere isyan bildim. Dayanağım tevekkül, desteğim sabırdı. Yürüyordum parça parça doğranarak bu yolda. Zordu ; nefsim bir yandan sızlanıyor, başka bir duygum başka bir yerden isyan edip duruyordu. İnsanın iç yürüyüşü, dış yürüyüşten daha zor, daha yorucuydu. Sonunda tüm benliğimi bırakarak yürüdüm. Benlikten teslim ve tevekkül sırrıyla kurtuldum. Aşk'a düşünce yürümek vardı zaten. Elif ile başlayan yolculuğum mim durağında son bulacaktı.
İçimize attıklarımız ile bilinir olduk artık.İçimiz dışımızdan kalabalık. Dışımız içimizden tenha. Kalabalık bir şehrin kargaşasını taşır olduk içimizde.
Biz aşkı ayetler arasında bulduk, çıkardık ruhumuzu aşk ile yıkadık. Aşk'ı tende arayanların; tende bulup da satırlara harf harf yazdıklarına aşk diyenler olmadık.