acının kardeşi dudakların
sırtında sırlanmış bir sessizlik
kendi doğumumu buluyorum senin çölünde
annemi doğuruyorum kaç kez
öperken kaygan varlığını
acıktım ve sordum
hangi yaranın altında senin aşkın?
gözlerinden düşen irisi
döllüyor zaman
kaçma!
anın vahşiliği geçicidir
ve çektiğimiz bunca acı
yeryüzünün
dişiliğinde
erir
güneşe bakarak kana-
yalım güneşe bakarak...