Ömür Yazıcı Özdemir İletileri
Ömür Yazıcı Özdemir iletilerini, Ömür Yazıcı Özdemir okur görüşlerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Belki de insan, vahşi doğayla sürekli mücadele etmekten yorgun düştüğü için toplum sözleşmesine evet demişti. Konforlu alanında rahatça yaşam sürmek istediği için, iktidara boyun eğerek dini toplumsal ve ahlaki kaidelerin güdümüne girmeye ve kendisini 'gündelik bir nesne' konumuna indirgemeye razı gelmişti. Zira yeni toplumsal düzende doğayla mücadeleye gerek kalmayınca, mücadeleye yeni isimler bulunması gecikmedi: Açgözlülük, kıskançlık, kibir; özetle sanki hiç ölmeyecekmiş gibi yaşamak.. Ya da her an ölebilirmiş gibi doğayı ve canlıları fütursuzca sömürmek.. Artık birbirlerine 'kurt' olmuştu insanlar. Oysa insanın insana, yurt olması gerekmez miydi? İnsan doğaya muzaffer geldiğini zannediyordu artık. Ne de olsa yaratılanlar içerisinde en üstünü(!) değil miydi? Doğaya ve diğer canlılara karşı her türlü hodbinliğini haklı çıkarıyordu böylece.
Öyleyse, neden rahat edemiyordu insan; neden mutlu olamıyordu? Elbette kendi cinsinin, kendi yarattığının, kendi ürettiğinin kölesi olduğu için... Kendisine yabancılaştığı için... Herkese ve her şeye hakim olmaya çalışırken, kendisini mahkum ettiği için...
Ömür Yazıcı Özdemir
Keşfe çıkmak gibi: tanımak -bir insanı..
çarpabilir miydi yürekler,
uzaktayken birlikte?
gözlenir miydi yolu,
göremeyeceğini bile bile?
adı konulabilir miydi,
yaşanmamış ama yaşlanmayan duyguların?
bir yol vardı ruhtan ruha elbette
hasret çekebilir miydi insan,
hiç bilmediği bir memlekete?
hayalimdeydin yine sen bütün gece
yüzünde gezdirdim ellerimi
içimde duyumsadım dertlerini
özledim gözlerini dahi..
-kaçırmadan bakamadığım-
Ömür Yazıcı Özdemir
Ve Aşk dedi ki;
onurundan vazgeçen Züleyha'yım ben
kendini dağlara vuran Ferhat'ım
sevdiğine elma yedirebilmek için,
cennetten kovulmayı göze alan Adem'im
zira aşk, vazgeçmektir
yalnızlığından..
hatta gururundan..
aslında tüm benliğinden..
Tamamen
vazgeçmektir....
Ömür Yazıcı Özdemir
Sevgilim;
uzağıma düşsen de, bil ki düşmezsin gönlümden
yüreğimin en güzel köşesi
kaç gün, kaç gece daha beklerim seni
kaç mevsim daha hasretlik çekerim
kaç sözün daha belini bükerim bundan böyle
çünkü bütün yollar sana çıkmalı,
gecem gündüzüm senle yaşanmalı,
ve söylenmedik hiçbir söz kalmamalı sana dair…
sen kabul olmuş duam,
sen tek hayalim,
sen tek mutluluğum,
sen ki baharı yeşil gözlerinde sevdiğimsin…
bir sevdanın sıcaklığında ısınmakken dileğim,
yangınıyla küle döndüğümsün…
Ömür Yazıcı Özdemir
Zamanı durdurmak istedim tam da bugün
seni hep aynı hatırlamak için..
düşündüm ki;
devlet millet meselesi değildir belki ama
küçücük kalbimde koca bir yangındır sevgin
dakikalar, saatler, günler ne ki benim için
sen bana Ömrüm dersin,
uzayıverir ömrüm benim...
Ömür Yazıcı Özdemir
Şimdi sen o kadar uzaksın ki..
sen ne kadar özgürsen,
ben o kadar mahkumum sana.
şimdi sen o kadar uzaksın ki..
dokunsam uçacaksın sanki,
dokunmasam ölürüm.
dışımdaki suskunluğum,
içimdeki çatışmamsın...
ve sen o kadar uzaktasın ki..
Sen gecenin siyahlığını karanlık sanıyorken,
benim en büyük karanlığım
seni -uzaktan bile olsa- görmediğimde başlıyor...
Ömür Yazıcı Özdemir
bazen dilinin ucuna kadar gelir sözcükler,
söyleyemezsin..
özgür bırakamadığım harflerimdesin,
içimde azaplarını büyüttüğüm
ama azat etmeyi beceremediğim..
yorgunum susmaktan,
sadece gözlerimle konuşmaktan
gözlerini kaçırmana inat..
ama mecburum,
çiçek
açmayan
gülüşlerine
katlanmaya...
Mecburiyet ne zordur,
bilir misin..?
Ömür Yazıcı Özdemir
Altı yıllık emeğim, ilk eserim değil belki ama en çok sevdiğim, göz ve gönül ağrım, kutsalım, beni akademik anlamda geliştirip büyütenim, doktora tezim…
…Fikir yayınlarından çıktı…
Dilerim ki ilham ve emsal olsun,
raf ömrü sonsuz olsun…
Osmanlı Kudüs'ünde Yerel Siyaset ve Toplumsal Katılım (1840-1914)
Ömür Yazıcı Özdemir