Özcan Doğan Gönderileri
Özcan Doğan kitaplarını, Özcan Doğan sözleri ve alıntılarını, Özcan Doğan yazarlarını, Özcan Doğan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Belki de gerçek hayat dedikleri şeyin kendisi bize fazla ağır geliyor ve bu yüzden oyun dünyasının bir parçası olarak kalmayı tercih ediyoruz.
Sayfa 28Kitabı okudu
Kız çocukları küçük yaşlarına rağmen oyunlarında hep büyüklerini taklit ediyor, onlar gibi konuşup, onlar gibi davranıyorlar. Çocuk hâlleriyle yetişkin olmayı öğreniyorlar. Büyüklerin oyuncakları olan bu çocuklar, plastikten yapılma küçük bebekleri, yani küçük insancıkları kendilerine oyuncak yapıyor ve onlara çocuklarıymış gibi bakıyorlar. Hatta küçük oyuncakların bile kendi çocukları var.
İnsanlar oyunları kendi yaşamlarının dışında kurmaca bir yaşam olarak tasavvur ediyorlar; böyle olunca da bu kurma- canın dışında yer alan kendi yaşamları gerçek hayatın ta kendisi oluveriyor. Bu sayede kendilerini normal insanlar olarak görmeye başlıyorlar ve yaşadıkları hayat olması gereken, yaşanabilecek tek hayat oluyor.
Sayfa 27Kitabı okudu
İstedikleri şeyler artıkça, hep daha fazla bedene ihtiyaç duyarlar. Yapmak istemedikleri bütün şeyleri başkalarının elleriyle yapar, gitmek istemedikleri yerlere başkalarının ayaklarıyla gider ve görmek istemedikleri şeylere başkalarının gözleriyle bakarlar. Giderek başkalarının bedeni- ni kendi bedenleri gibi kullanmaya ve onlarla yaşamaya başlarlar. Böylece bir sürü uzuvları olan birer canavara dönüşürler. Çember genişlediğindeyse, hiç tanımadıkları yaratıklar onlar için çalışmaya başlar. Sonuçta oturdukları yerden bir sürü şey yapmış olurlar. Ve yeri geldiğinde, hiç tanımadıkları birini bir başkasının elleriyle öldürmekten çekinmezler. Bütün eller, ayaklar ve gözler satılıktır artık. Tek eksikleri üzerlerindeki etiketlerdir.
Sayfa 22Kitabı okudu
Sokaklarda yaşıyoruz hepimiz. Bir evi olan insanların bile temel yaşam alanıdır sokakla. Sokakla olan bağılarını korudukları sürece evlerinde rahat olabiliyorlar. Öyle ki, bir sabah kalkıp sokakların bomboş olduğunu görseler, büyük bir şaşkınlık ve tedirginlik duyarlar.
Sayfa 21Kitabı okudu
İlk uyanan biz olduğumuz için, sabahın açlığını ilk hisseden de biz oluyoruz.
Sayfa 20Kitabı okudu
Uyanacak kimse olmasa başlayacak bir hayat da olmazdı.
Sayfa 20Kitabı okudu
Uykularından uyanan insanlar yüzlerine yansıyan bir huzursuzlukla dışarıya akıyor ve bedenlerini sokaklarda sürüklemeye başlıyorlar. Her sabah bir yerlere gitmek zorunda olmak canlarını sıkıyor olmalı. Ama yürürken başlarını kaldırıp ölü ve huzursuz bakışlarla bizleri süzmeleri beni rahatsız ediyor.
Sayfa 19Kitabı okudu
Bu büyük kalabalığın aslında bir tek kişiden oluştuğunu fark ediyorum. Soğuk ve ifadesiz bir yüzde bana bakıyor ama beni göremiyor.
Sayfa 18Kitabı okudu
Bay How hayatının bir anında öylece durup kalmıştı ;ve nasıl yeniden başlayacağımı bilmiyordu. Nereden başlamalıydı? Ne zaman? Nasıl? Bilmiyordu Bay How.
Sayfa 17Kitabı okudu
Komaru'yu kazanırken kendini yitirir Hakemaru.
Sayfa 15Kitabı okudu