Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Özlem Pekcan

Özlem Pekcanİyi İnsanların Kötü İşleri yazarı
Yazar
Derleyen
Çevirmen
Editör
9.0/10
2 Kişi
50
Okunma
1
Beğeni
1.180
Görüntülenme

Özlem Pekcan Sözleri ve Alıntıları

Özlem Pekcan sözleri ve alıntılarını, Özlem Pekcan kitap alıntılarını, Özlem Pekcan en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Herkes aynı hayale sahip olabilir ve kimse aynı hayali kuramaz ama bütün hayaller paylaşılabilir.Hayallerinizi paylaşanlarla yürüyün.Hayallerimizi paylaşanlarla yürüyelim."
Bütün mesele bahçe makasından kurtulmaktı aslında...
Reklam
Gidenler geri gelmezdi,yapılanlar da geri alınamazdı evet Geçmiş degistirilemezdi ama geleceğe bağlanan şimdi köprüsünde yine de işe yarar bir şeyler yapılabilirdi belki. Böylece vicdan azabı boynunda pranga, işlediği suçlar sırtında yük,yine de hayata tutunmaya karar verdi adam . Bu kadar.
"Bir şeyi verebiliyorsanız, ondan vazgeçebiliyorsunuz demektir. Asıl kıymetli olan elinizde kalandır."
Günler,geceler geçti.Haftalar, aylar.O meydanda çöktüğü gibi kalmıştı adam.Ne kımıldayabiliyor ne de umut ettiği gibi oradan çekip gidebiliyordu.Kimsenin umurunda değil gibiydi.Yalnızca Büyücü, bir erkek o her gün,bazen gün doğumunda,bazen gün batımında ama her gün muhakkak geliyor ve adamı yokluyordu.Vicdanın tuzla yaktığı dudaklarını,sıcakla kavurduğu bedenini serin sularla nemlendiriyor,tedavi ediyordu.
Sevgilim, Sonraki karşılaşmamız hangi şartlarda gerçekleşir,hangi halde olurum,inan bilemiyorum,tahayyül dahi edemiyorum. Ancak o vakte kadar beni düşün olur mu? Hasretle...
Reklam
"Her şey biter. Bir gün her şey tükenir. Ebediyetin bile miadı vardır. O miat doldu mu artık ne tesellisi olur sevginin ne de şefkati geçmişin."
Ne istediğine dikkat etmeli ki insan sonra ne yapacağını bilsin.
Birinin henüz yaşamadığı, diğerininse çoktan ardında bıraktığı bir gece "sensizliğe dayanamam," demişti genç kadın onsuzluğa nasıl mahkûm kalacağını bilmeksizin. "Dilerim senden önce benim canımı alsın ölüm."
Reklam
Gözlerini ufka çevirdiğinde gülümsemekteydi.Huzur ve mutluluk dolu kararlı bir gülümsemeydi bu.Çünkü demir alma vakti gelmişti artık.
Evet,adam bir deniz kabuğunu kıskanmaktaydı!Delicesine.Anlaşılmaz,saçma ve izahsız bir durumdu.Ne kadar telkin ederse etsin artık kendisine hâkim olamıyor,o zarif ellerden birinin o meş'um kabuğu tutup kulağına götürdüğünü gördüğü anda deliriyordu öfkeden.Çünkü kadının dinlediğini iddia ettiği o şarkıyı asla duyamıyordu.Daha fenası en mahrem, en tutkulu ya da en şefkatli anlarında bile o kabuktan işitilenlerin verdiği hazzın zerresini bulamıyordu o güzel simanın tek çizgisinde.
Diyeyim sana cimrinin ne yediğini Sakınır kendinden kendi yediğini Kazancını kendi kendisine bile vermez Eli bağlı durur hayırlı işe bile gitmez
Sayfa 54 - Dorlion YayınlarıKitabı okudu
45 öğeden 31 ile 45 arasındakiler gösteriliyor.