Daima rüzgarın bir şeyleri önceden hissettiğini düşünürüm.
Rüzgarla telaşlanırım. Havanın hengamesinde tasalarınıçı kar su yüzüne. Ruh harekete geçer. Yaptığım işi bırakır ve ilgi ve korkuyla pencerenin yanma giderim. Tabiat, düzeni devralır. Hiçbir şey tabiatın ihtişamı ve asaletine tanıklık etmek kadar önemli değildir. Kişinin kendinden vazgeçmesidir bu.