Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Per Petterson
Per Petterson Yorumları ve İncelemeleri
Per Petterson yorumları ve incelemelerini, Per Petterson kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Per Petterson puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İskandinav edebiyatı..
Babası tarafindan terkedilen bir çocuğun içindeki yıllanmış yaralara dönüp bakıyoruz. Norveç ormanlarında bir kulübede yalnızlaşma, dönüp kendine sığınma ile ilgili düşünecek bolca zamanınız var. Çok uzun süre yalnız kalmışız ve artık bizi ötekilerden ayıran sınır bulanıklaşmış. Sınırı nerede geçiyoruz, konuşmakla konuşmamak arasındaki ayrım
Ne zaman canını yakacağına ancak sen kendin karar verirsin.
*Kendimi işgale uğramış gibi hissediyorum, sorun bu, üstelik de rasgele biri tarafından değil.
Norveçli romancı Per Petterson okuduğum ilk eser..
Kitabın başlığı At Çalmaya Gidiyoruz
Bu başlık kitapta iki yerde geçiyor.
İlk olarak Trond ile arkadaşı Jon eğlence olsun diye komşu çiftlikteki atlara izinsiz binmek için kullandıkları espirili bir
Haydi, at çalmaya gidiyoruz!
Gerçekten at çalan birilerinin olduğunu düşündüğüm için bile garip görünmüştü kitap gözüme. Fakat enteresan bir kitap okuduğumu sayfalar sona ermeye başlayınca anladım. Şöyle ki bir kitap sizi içine alıyorsa, muhtemelen olayların akışı epeyce merak duygusu uyandırıyordur. Bu kitapta merak duygumu ön planda tutamadığı halde beni kendine bağlayacak
‘Dünya bütün görkemiyle yayılıyordu, zamanda geriye, zamanda ileriye, tarih uzun bir nehirdi ve hepimiz onun bir parçasıydık. Bütün ülkelerdeki bütün insanların benzer özlemleri vardı, benzer rüyaları ve dünyanın çevresinde el ele koca bir halka oluşturmuşlardı.’
.
Arvid boşanmak üzere, bununla birlikte annesinin hasta olduğunu öğreniyor. Oldukça
“Artık hiçbir şeyim yok diye geçirdim içimden, bu doğru değildi, bir sürü şeyim vardı. Ama neydi onlar aklıma gelmiyordu bir türlü.”
Arvid Jansen’in hikayesi bu. Tüm gidişlerin ardından sağ kalabilmesinin.
Ölüm ve ayrılıklardan sonra yoluna devam edebilmenin hikayesi.
.
Önce şaşkınlık. Ardından dibe vuruş. Tutunabildiği şeylerin teker teker ellerinde kalması.
Üç kızı var aslında Tone, Tine ve Vigdis. Ve yazmaya devam ettiği bir kitabı. Ancak içindeki boşluk öyle derin ve karanlık ki.. Işığı henüz düşünebilecek durumda değil Jansen.
Onun durumundaki erkekler gibi.
Onun durumundaki pek çoğumuz gibi.
.
Per Petterson ile tanışma kitabım oldu Benim Durumumdaki Erkekler. Yazarın iki kitabı daha mevcut kitaplığımda. Neden bu kadar bekletmişim diye hayıflanmadım değil.
Ama bu kitabıyla tanışmalıymışım, Arvid Jansen’i dinlemeliymişim.
Petterson’un zaman atlamalı anlatımını, okuyucuyu karakterle bir yola çıkarmasını, sokakları beraber arşınlatmasını kendime çok yakın hissettim.
Hani bilirsiniz bir yazar olur ve şöyle düşünürsünüz ‘ne kadar yazarsa yazsın sıkılacağımı ve kitabını yarım bırakacağımı sanmıyorum’. Bu eser bana bunu söyletti.
Jansen daha yürüseydi, Vigdis babasının gözlerine hiçbir şey söylemeden bakmaya devam etseydi de sıkılmaz eşlik ederim yazılanlara..
.
Norveççe aslından çeviride Banu Gürsaler Syvertsen yer alırken (ki çok sevdim!), kapak fotoğrafı Leif Ørnelund’a ait.
Sibirya’da olup; oranın soğuğunu iliklerine kadar duyumsamayı isteyen bir kız çocuğu var. Kitaplarda gördüğü Fas’ta sıcağı, renkleri merak eden de bir ağabeyi.
Piyanosunun başında şarkılar söyleyen bir anneleri, yaptığı işlerde dikiş tutturamayan babaları..
Ama en kötüsü, ülkelerine adım adım yaklaşan bir savaş var.
İşte o çoğu şeyi değiştirecek: Fas’ı, Sibirya’yı, şarkıların sardığı evlerini..
.
Per Petterson okumak kendimle yakınlaşmamı sağlıyor gibi hissediyorum. Yaşadıklarımdan çok farklı da olsa anlattıkları, bir şekilde içine çekiliyorum cümlelerinin.
Ve bunun için çok büyük şeyler anlatmasına, büyüleyici sözler kullanmasına gerek de yok.
Sibirya Hayali de elime aldığım ilk andan son sayfasına kadar kaybolduğum bir kitap oldu. Dağınık bir anlatımı olmasına karşın.
Zaman ve mekanların birden değişmesinin bile güzelliği vardı çünkü.
Yine çok sevdim Petterson’u.
.
Banu Gürsaler Syvertsen çevirisi, Carl Larsson kapak illüstrasyonuyla ~
Norveç’in kırsal bir bölgesinde inzivaya çekilen ya da hayatında geriye dönüp bakmak için yalnızlığına sığınan 67 yaşındaki bir adamın hikayesi At Çalmaya Gidiyoruz. Oldukça sakin, dingin ve naif bir roman. Yalnızlık, arkadaşlık ve özellikle aile içi bağları sorguluyor Per Petterson. Normalde bu beni çok çeken bir konu olmasa da anne-çocuk ve baba-çocuk ilişkisine dair nokta atışı tespitleri kendine has üslubuyla, okurun gözüne sokmadan, naif bir şekilde işlemesini çok sevdim yazarın. Kitapla ilgili çok beğendiğim bir diğer bir nokta da doğa tasvirleri oldu, yazar öyle başarılı bir şekilde tasvir etmiş ki doğayı, kitabı okurken kendimi karakterle beraber ormanda geziyormuşum, sandala biniyormuşum ve karda üşüyormuşum gibi hissettim. Yine böylesine sakin ilerleyen bir kurguda okuru sıkmadan kendine bağlayabiliyor roman, nasıl olduğunu anlamadan iki oturuşta okudum. Karakterin hayatında farklı kesitlere götürürken zamandaki gitgeller de çok yerinde ve yumuşak geçişlerle yapılmış, film izliyormuşum gibi gözümün önünden karakterin anıları geçti okurken. İskandinav edebiyatını seviyorum, At Çalmaya Gidiyoruz da severek okuduğum bir kitap oldu. Sakin, dingin okumalardan hoşlananlar için muazzam bir kış romanı.
Bazı kitaplar bir diğer kitabı özletir. Bazıları ise diğer kitapların yarattığı boşluğu sarar.
Sözsüz bir anlaşma olduğunu düşünürsünüz aralarında. Siz de bu anlaşmanın sessizliğine uyup; kabul edersiniz varlıklarını.
‘Ardından’ da öyle, ‘Lanet Olsun Zaman Nehrine’ ve ‘Benim Durumumdaki Erkekler’ ile birbirlerini ağırlıyorlar.
Arvid Jansen’ı kayıplarından, düşüşlerinden tanıyoruz artık.
İçine doğduğu aileyi de biliyoruz, oluşturduğu aileyi de.
.
Ardından’da Arvid Jansen artık 43 yaşında. Evliliğinin yürümemesi, işteki sıkıntılardan sonra farklı bir şey olacak mı- Jansen değişecek mi diye bir beklentim oldu.
Ancak bu beklentimden çok daha fazlasını buldum, karakterin geçmişinin aydınlanması gibi.
.
Per Petterson okumak beni öyle sakinleştiriyor ki. Sıradan hayatların güzelliği onun dilindeki. Dingin bir anlatıma karşın yumru gibi boğaza takılan hayatlar.
Eğer yazar ile tanışmadıysanız ‘Lanet Olsun Zaman Nehrine’ iyi bir başlangıç olacaktır
.
Nesrin Demiryontan çevirisiyle. Kapakta yer alan detay ise Edvard Munch’un Kış Gecesi adlı çalışmasından~
.
Dipnot: Yazarın bu eserde İnce Memed’ten en sevdiği kitaplardan biri olarak bahsetmesi de gözlerimin ışıldamasını sağlamış olabilir
Ormanın içinde, sakin sessiz bir ortamda, can yoldaşı olarak bir köpek ile birlikte yaşamak... Bir an çok cazip geliyor değil mi? İşte Trond da 67 yaşında böyle bir hayatı seçiyor... İkinci eşi öldükten sonra çocuklarına bile haber vermeden, bir kaçış şeklindeki bu inzivası aslında geçmişine bir kapı aralıyor...
.
15 yaşındaki Trond'u tanıyoruz daha çok... Arkadaşı Jon'un at çalmaya gidiyoruz demesiyle yaşadıkları maceralı anlardan bir anda garip hallere bürünmesi, Trond'un hafıza yollarında bizi de şaşırtıyor... Bir kuş yuvasını parçalamasıyla anlatıyor Jon bazı şeyleri...
.
Baba figürü önemli bir etken bu kitapta... Bir görünüp bir kaybolan baba, oğluna hayatının sözünü bırakıp gidiyor sanki... Bir de savaş zamanını...
.
"Ne zaman acıtacağına sen kendin karar verirsin"...
.
Per Petterson açık açık anlatmıyor bize olanları... Trond'un hafızasına kayıtlı anıları sunuyor bize ama birleştirip bütün oluşturmak bize kalıyor... Benim sevdiğim bir kitap oldu At Çalmaya Gidiyoruz... İsmiyle de merak uyandırıyor hani..
214 syf.
8/10 puan verdi
Bir konusu olup olmadığına dahi karar veremediğim bir kitap. 70 yaşlarına yaklaşırken her şeyden kaçıp bilmediği bir köydeki küçük kulübede inzivaya çekilen at hırsızımız bu kulübede geçmişine dönüp hayatını yeniden ele alarak o zamanlar anlam veremediği şeyleri anlamlandırmaya çalışır. Anıları bir bir gözünde canlanırken aslında yaşarken bu güzellikleri fark etmediğini anımsar.
İçerik olarak basit görünebilir ama yazar betimlemeleriyle nehrin serinliğini, Troud'un hüznünü korkularını bize de yaşatır. Ve bence bu eseri mükemmel kılan yazarın üslubudur.