Peter-André Alt'ın okuduğum ikinci kitabı. Yedi ciltlik serinin de ikinci kitabı. Bu kitabında, insanların, kötülüğün temsiliyeti noktasında şeytan figürünü ortaya atarak kötü olanı ben'inden uzaklaştırması meselesini ele almış ve şeytan figürünü psikanalitik bir yorumla insanın eskiz çalışması olarak yorumlamıştır.
Orta çağ avrupasında hakim olan skolastik düşüncenin, ''kötü'' fikrinin artık geçerliliğini yitirdiğini ve kötü olanın doğrudan insan ve insanın bir yönü olduğunu, şeytan figürünün ise bir imge olarak felsefenin konusu olduğunu ortaya koymaktadır. Edebiyat alanında da şeytan figürünün işlendiğini anlatan Alt, Goethe'nin Faust'unu ele alarak kitabın hem karakter analizini hem içerik analizini anlatırken yazdığı kitabın genel felsefesinden çıkmayarak kötünün insanın yadsıdığı bir gerçekliği olduğunu söylemektedir. Bu noktada Roma dönemi düşünürlerinden de örnekler vererek şeytan figürünün dini anlatımlarının yittiğini ve artık edebi ve felsefi anlamlarının kaldığını ele almaktadır.
Yedi kitaplık serinin henüz iki kitabını okumuş olmama rağmen şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki, avrupa karanlık tarihiyle yüzleşecek cesareti bulduğu gibi ondan hesap sorarak gelişiminin sürdürülebilirliğini kanıtlamaktadır. Darısı Ortadoğu bataklığının başına diyerek, ilgilisine şimdiden keyifli okumalar diliyorum.
