R. Ayça Kavraz kitaplarını, R. Ayça Kavraz sözleri ve alıntılarını, R. Ayça Kavraz yazarlarını, R. Ayça Kavraz yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ben bu hikayeyi çok ama çok sevdim. Her yaşa uygun bir hikaye. Kitabı okurken çok eğlendim ve gerçekten içine çekildim. Kitabı kapattığımda gerçek dünyaya dönerken çok tuhaf oldum. Hah bu kurgu muydu? Etrafımdaki hatun kişilere "Bu hayatın tam tersi olsaydı, erkeğin egemenliği değil de kadın egemen olsaydı ne olurdun?" Diye sordum. Eh çok eğlenceli cevaplar aldım
Anlayacağınız kitabın çabucak bitmesi ponçik kalbimo kırdı. Ama sözünü aldım, devamı çabuk gelecekmiş. Yazar gerçekten kurgunun ana fikrini çok ince işlemiş, verdiği msjlarla kalbe dokunuyor. En sonunda bu kitabı asıl erkekler okumalı diyorsunuz. Ama bir yandan da kadın, bilincindeki zoraki empoze edilmiş düşüncelerle de savaşması gerektiği kanısına varıyorsunuz.
Sonuç ne biliyor musunuz? Bir yerden başlamak gerekiyor. Siz değiştirene kadar imkansızdır her şey.
Efenim Devrim, ataerkil toplumumuzun tüm nimetlerinden yararlanan, babasının kuralciligiyla baş etmeye çalışan bir adam. Şoför alımı için başvuruya gelenler arasında bir kadın çıkageliyor. Ve Devrim, gelen kadınla tartışıyor. Aynı gün eve gidiyor ve ablasına önemli bir konuda destek olmak, çözüm üretmek yerine, babasının zoraki mantık evliliğini talebini düşünmesini söylüyor.
Eh bir de büyücü teyze var. Hani şu Çirkin'i çirkin yapan teyze Eh Devrim hayatının ters dönmesini hak ediyor. Ertesi sabah uyanıyor ve bakıyor ki evden izinsiz cikamayan kendisiçalışmayan, tacize uğrayan hatta... Aklınıza ne gelirse. Eh bu durumda annesinin ve ablasının nasıl bir pozisyonda olduğunu düşünün.
Epope, dehşet ve ibretle tavsiye eder!
"Çalışmak karın doyuruldu. Emek karın doyururdu. Sevgi... Sevgi sizi yalnızca çılgınca şeyler yapabilecek cesaret verirdi. Kaldı ki bu da biraz korkutucuydu."
"Bir şeyin farkında olmak, hayatınızla ve sizinle ilgili her şeyi değiştirebilirdi. Farkında olmak bu hayatı diğer her şeyden daha farklı bir yönde etkilerdi."
"Bu insanları ve onları, ben baktığımda oynayan, ben başımı çevirdiğimde duran bir tiyatro oyununa benzetmiştim. Oysa hayat devam ediyordum. İnsanlar kendi hayatlarını yaşıyordu. Öylesi ben bir paralel evrende miydim?"
Ama bazı anlar vardır, ne yaşayacağınızı ne kadar bilirseniz bilin, büyüklüğünü tahmin edemezsiniz. Gördüğünüz andaki şaşkınlığınızı, hüzününüzü, korkunuzu bilemezsiniz.