Hakkında
Roger Perron, Sorbonne'da psikoloji okuduktan sonra Paris X Üniversitesinde Beşeri Bilimlerde Doktora derecesi aldı. CNRS araştırmacı ve klinik psikologu, çalışmalarını kişilik yapılarının ve bozukluklarının gelişimine odakladı. çocukluk döneminde, okul zorluklarından "ağır" psikopatolojilere, özellikle çocukluk otizmi ve çocuk psikozuna kadar.
Psikanalist Roger Perron CNRS'deki araştırmanın fahri direktörü ve Paris 5'deki profesör emektaridir. O, on beş kitap (PUF ve Dunod) yazarıdır. En son yaptığı kitaplar şunlardır: Ekim 2000'de Psikanaliz ve Ekim 2000'de Psikanalizci, Ekim 2006'da Golse ve Mijolla ile Uluslararası Psikanaliz Sözlüğü yazarıdır.
Unvan:
Psikanalist
Doğum:
Fransa, 25 Mart 1926
Okurlar
4 okur beğendi.
33 okur okudu.
4 okur okuyor.
47 okur okuyacak.
2 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Çocuğunuzun “gerçek bir kişi” olmasını istiyorsanız, ona bir kişiye davranıldığı gibi davranın.
Sayfa 181Kitabı okudu
lşitmek, dinlemek değildir bir tek. Kulak vermektir elbette, ama daha da fazlasıdır, her şeyden önce susabilmektir
…insanın günü bütün bu “yapılacak şeylerle” öyle bir dolar ki birine gönlünü açacak, oturup iki laf edecek zaman kalmaz, insanların birbirine kulak verebileceği her yol da kapanmış olur.
Sayfa 179Kitabı okudu
Her çocuğun bir bedeni var. Bu bedenin de ihtiyaçları var ve bu beden sözkonusu ihtiyaçlar giderildiğinde zevk alır. Bu ihtiyaçların ilki ve en önemlisi anneye yöneliktir: süt, anneden, annenin kendi bedeninden kaynaklanmaktadır (memesini vermesi, yani emziımesi ya da biberonla süt vermesi ise ikincil öneme sahiptir: süt çocuğu, sütün, sıcaklığıyla, kokusuyla vb. annenin bedeninden geldiğini hisse der). Bebek, bu yoldaki ihtiyacını annesine bildirerek, annesini arzusunun nesnesi kılar ve işte annesiyle kurulan bu bağ içinde zevk alır. Son derece önem taşıyan bu ilişki, daha sonraki tüm gelişimin temelini oluşturacaktır (bu temel sağlanmadığında, erken dönem anne bakımı eksikliklerinin ne denli ciddi sorunlara yol açtığı bilinmektedir).
Sayfa 147Kitabı okuyor
Dış kaynaklı bir tehlike, sözgelimi çığ, müthiş bir fırtına, bir saldırgan vb. ile karşı karşıya kaldığınızda, ne yaparsınız? Biraz yürekli ve de aklı selim sahibiyseniz tehlike kaynağım uzaklaştırırsınız: ya çığın yolunda kalmamak için koşarsınız, bir yere sığınırsınız (ağaç altı olmasın!), ya saldırganın karşısına dikilir ya da kaçar sınız vb. Ne olursa olsun, tehlike kaynağını, elinizden geldiğince, kendinizden uzaklaştırmaya çalışırsınız. Peki, ama ya tehlike kaynağı tam içinizdeyse? Işte, dürtü tam da böyle bir şeydir. Gene aynı şeyi yapar, tehlikeyi savuşturursunuz, ama bu kez uzağa, dışarı bir yere değil, ama elinizden geldiğince içinizde uzağa atmaya çalışırsınız; sonra da tehlike olmadığı duygusuna kapıl mak amacıyla, bütün bunları unutursunuz; işte, bastırma, budur. Gerçekten de, devekuşu örneği ... Zaten bütün dertler de böyle başlıyor.
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
