Gözüme ilişip elime almamla 180 sayfanın bitmesi bir olan, merakla okuduğum hafif distopik biraz fantastik bir çocuk romanı tavsiye etmek istiyorum.
Hikayeye, verilen mesaja, anlatıma ba-yıl-dım.
Hibris, dünyaya benzeyen bir gezegendir. Üç asırdır tek bir bitki yetişmemiş, ağaç yağmur, gökkuşağı gibi doğa nimetleri sadece masallarda anlatılır hale gelmiştir.
Sardun da bozkırın ortasında bir şehirdir. İnsanlar sürekli vuran kum fırtınalarından korunmak için şehrin üstüne cam kubbe inşa etmiştir. Şehrin güvenliği için sıkı kurallar beirlenmiştir ve herkes uymak zorundadır.
Kahramanımız Minnu bu kuralları sorgulayan birkaç insandan biri.
Anlam veremediği birkaç kuralı ihlal ediyor.
Mesela mağaralarda yaşayan, yaklaşılması yasak olan Gudi' leri besliyor.
Anneannesinin masallarda anlattığı şeylerin bir zamanlar gerçekten var olup olmadığını merak ediyor.
Ve merakını gidermek için bir plan yapıyor...
Bakalım Minnu sorularına yanıt bulabilecek mi?
Ve acaba kurallar gerçekten gerekli mi?
Minnu ve peşine takılan arkadaşları başlarına bela mı açacaklar , yoksa insanlığa umut mu olacaklar?
Kitabın ismi okurken anlamını buluyor.
Saliha Nilüfer doğa konusunda çok hassas bir yazar ve çevirmen. İlk kitabı 'Ekosemelek Kuklaları İşbaşında' da aynı hassasiyetle yazılmış harika bir kitaptı. Birkaç sınıfla beraber okuyup yazarımızla buluşmuştuk.
Bu kitabını da 10 11 yaş civarı için kesinlikle tavsiye ediyorum.
