Halkın çektiği eziyetler zerre kadar umurlarında değildi. Hiç mi değer anlayışı olmazdı bir insanın. Ne vazife ahlakı ne insan saygınlığı ne de bireylerin kendi izzet ve şerefi hiç bu memlekete uğramamış gibiydi. Yaşa, eğlen, ye, iç ve sair bedeni ihtiyaçları gider gerisi boş şeklinde bir anlayış benimsemişti.