Ama tüm bu sürekli rekabet, konfor için konforsuz şekillerde ders çalışmaktan belimin ağrıdığı geceler beni mutlu etmiyordu. Sistemde bir şey yanlıştı. Ya da ben bu sistem için uygun değildim.
Tüm dünya bizi sevgiye ulaştırmak için dönüyordu. Bunda iki taraflı bir delilik vardı. Ya adapte olurken deliriyordun ya da adapte olduğun için zaten delirmiştin.
Düşünmekten kafam ağrıdı artık. Şimdi biraz umarsız olmalıyım. Yoruldukça düşünceler ağır geliyor insana. Yarın iyice dinlenip biraz daha düşüneceğim...