En "insani" hayvan çiftliklerinin bile ürünleri tüketmemek için ikinci bir neden, ihanet ve kayıpla ilgilidir. Görece barış içinde bir hayat geçirmiş bir tavuk veya bir domuz ya da bir inek nihayetinde hem tüm insanlara hem de besleyip ilgilenmiş belli kişilere yönelik bir güven geliştirir. Bu hayvan dünyaya kullanılıp öldürülmek için geldiğini bilmemektedir. Belki de deneyimleri ona, bunun yerine, etrafındaki insanların onu yetiştiren, onun için en iyiyi isteyen ve onu zarar görmekten koruyup rahatını sağlayan arkadaşları olduğunu öğretmiştir.
Nispeten iyi bir hayat yaşamış olan hayvan, kesim için ister bir kesim aracına, ister mezbahaya isterse de yaşadığı yerdeki bir ambara getirilsin, yaptığı yolculuk çok büyük bir ihanet anlamına gelmektedir. Onu büyüten insanlar şimdi cellatları olmuşlardır. Güvendiği insanlarla birlikte gitmeye heveslidir ve gittiği yerde onu sadece erken bir ölüm beklemektedir; çünkü mutlu çiftliklerde bile hayvanlar yaşlılık ya da hastalıktan ölmeleri beklenmeden çok önce kesilirler.
Sayfa 192 - Yeni İnsan Yayınevi, 1.Baskı, 2020