Türk Dil Kurumu’na göre yetim kelimesi ‘babasız,babası ölmüş çocuk’ ,öksüz ise ‘anası veya hem anası hem babası ölmüş çocuk,kimsesiz’ anlamlarına geliyor.Annesiz kaldığınızda kimsesiz kalıyorsunuz.Annesi yitip gittiğinde büyüyor tüm çocuklar yaşı kaç olursa olsun,annesini hatırlamayan/bilmeyenler ise hiç çocuk olamıyor..
.
Şöhret Baltaş,annesiyle konuşan bir evlat,bir kadın,bir annenin kelimelerini diziyor ipe.Sonra asıyor onları kurusun da kaldırsın diye bir köşeye.Tüm pişmanlıklarıyla,sevgisiyle,özlemiyle,keşkeleriyle..Bir bir döküyor eteğine varamadan yüreğine oturan ağır taşları.Duymuyor annesi ama okuyor insanların gözlerinden geçen en ufak karartıları dahi.O ise duyduğu halde tüm sesleri,yine de erişemiyor annesine.
.
‘Annemle konuşmalar’,tüm dillerde en uzun kelime olan anne’ye odaklanıyor.Tarihten notlar,şiirler (ah özellikle Birhan Keskin dizeleri iyi ki ilişivermiş sayfalara) ve ülke halleriyle yapıyor bunu.Kaç yıllık komşularının hayatlarına kastedip kahraman ilan edilenleri,kadın bedeninin üzerinden yapılan denetçiliği,kadının her alanda kanatlarının kırılmasını ve nice ince damarlara da ulaşıyor bu kitap.Dili bu keskin konulara rağmen sakin,benzetmeler ise hedefi tam orta noktasından vuruyor.
.
