Sylvie Galland Sözleri ve Alıntıları
Sylvie Galland sözleri ve alıntılarını, Sylvie Galland kitap alıntılarını, Sylvie Galland en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İlişkilerimizde, ister bedenimiz (duyumlar) ister duyarlığımız (duygular) aracılığıyla tecrübe ettiklerimizden aslında kendimizin sorumlu olduğunu kabul etmekte gerçekten de çok zorlanırız.
Çoğu zaman, herhangi bir olay, bir hareket, bir kelime ya da bir tutum içimizde saklanan duygusal korları alevlendiriverir. Ama yalnızca bu korları alevlendirir, yaratmaz. Onlar zaten oradadırlar. İçimizde zaten olan gerçek duyguları, duyumları ve algıları harekete geçirir ve ortaya çıkarırlar.
Yine de ''herkes kendi hissettiği duygulardan sorumludur'' iddiası kimi insanlarca bir saldırı gibi görülebilir ve şiddetli itirazlara neden olur.
...
Sorunlarımızın kaynağını başkalarında arama ve çözümleme isteği o kadar doğal bir eğilimdir ki, duygularımızdan aslında kendimizin sorumlu olduğunu kabul etmeye başladığımızda, bu bizim için gerçekten büyük bir şok olur...
Sayfa 340 - Sistem Yayıncılık
Ne yazık ki başkalarının duygularını değiştirme, hafifletme yoğunlaştırma ya da azaltma gücümüz yok. Kendi duygularımıza söz geçirmek bu kadar zorken, başkalarının duygularına müdahale etmek olanaksızdır.
Öfke, kaçış ya da şiddet, genellikle yaralanmış taraflarımızı görmemek ve duymamak için karşımızdaki kişiyle aramıza koyduğumuz paravan duygulardır. Bu paravan duygular gerçek duygularımızdan bahsetmemize hatta bunları hissetmemize bile izin vermeyen sahte tutumlara yol açarlar.
Bazen kelimelerden çok şey bekler, doğru ve gerçek olmalarını isteriz Oysa onlar herkes için farklı gerçekler ifade ederler.
En kötü yalnızlık tek başına kalmak değildir, kişinin kendisine kötü bir arkadaş olmasıdır.
Beni korkutan sen değilsin. Ben asıl kendi korkumu duymak istemiyorum.
“söylememek” bir kısıtlama değil de bir seçim olarak anlaşılmalıdır
Sayfa 20Kitabı okudu
Öfke hiddet ve tekrarlanan suçlamalar kalıplarımızın dışına taşmamıza izin verir. “Kendimden geçtim” deriz, çünkü eğer kendimize dönersek yaşayacağımız üzüntü, acı ve mahrumiyetten başka bir şey değildir. Yaralarımızı hissetmemek için öfke üretiriz.
Arzumuzu karşı tarafın tatmin etmesini beklemenin ortaya çıkardığı terör duygusu, karşı tarafı arzulamanın hissettirdiği muhteşem duyguya yer bırakmaz.
Kendimize yeterince sevgi, ilgi ve şefkat gösteremediğimizde, bunu yakınlarımızın yapmasını bekleriz. Eğer bu gereksinimlerimizi bize kendiliklerinden ve istediğimiz şekilde sağlamazlarsa, biz de beklentilerimize yanıt vermeleri için baskı yapmaya başlarız. Duygu sömürüsü yaparak, baştan çıkararak ya da güç kullanarak karşımızdakinin rızayla vermediği şeyleri ondan almaya çalışırız
Sayfa 290Kitabı okudu