"Dedem hep "Bana en çok iyilik yaptığım anlar kalbim atar gibi gelir," derdi. "Etimle, kemiğimle, iliğimle yaşar gibi hissederim bir çocuğa şeker uzattığımda, bir köpeğin başını okşadığımda, gökyüzüne şükürle bakıp benden razı olduğunu hissettiğim yaratıcının. O her kimse, izliyor beni ve gülümsüyor gibi gelirdi. Sıcak rüzgarlar uğuldatırdı kalbime. Aydınlatırdı boşluklarda sallanan karanlıkları."