Vahakn N. Dadrian Sözleri ve Alıntıları
Vahakn N. Dadrian sözleri ve alıntılarını, Vahakn N. Dadrian kitap alıntılarını, Vahakn N. Dadrian en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dört kez Sadrazamlık yapmış olan Kâmil Paşa, Sason Ermenilerinin “yakılıp öidürülmesi"ne atıfta bulunmuştu.[11] Bir diğer Türk tarihçi, Sason’a göndermeyle Türklerin aldıkları stratejik bir kararı uygulamaya koyarak, kurulan Kürt Hamidiye alaylarını kullandıklarını, yani Ermenilere karşı kanlı” şiddet araçları olarak bu birliklerden faydalandıklarını vurgular.[12]
Sayfa 183Kitabı okudu
Avrupa kamu hukukunun özü, yani evrensel eşitlik bağlamında değerlendirildiğinde, Kuran’da resmedildiği ve Şeriatta yazıldığı üzere İslam, sadece "tüm Müslümanların eşitliği’ni tanır, dolayısıyla ayrımcılığını savunur ve gayrimüslimleri Batı’nın kamu hukukunda yer alan birtakım haklardan, özellikle siyasal haklardan ve bir ölçüde de olsa, kamu haklarından mahrum etme hakkına sahip olduğunu ileri sürer.
Banka soygunu
“Türk halkına” başlıklı çağrıda aşağıdaki beyanatı okuruz:
Asırlardır atalarımız sizinle barış ve uyum içinde yaşamışlardır... Ama son zamanlarda hükümetiniz suçlar işledi, bizi ve sizi kolayca boğmak için aramıza nifak tohumları ekmeye başladı. Ey halk, bu şeytani siyaset oyunlarını kavramaz da kardeşlerimizin kanını dökersen, sen de canice suçlara ortak dursun. Bununla birlikte, iyi bil ki bizim kavgamız seninle değil, ama senin en iyi evlatlarının da savaştığı hükümetinledir. [90]
... neredeyse tüm Türk tarihçileri ve siyasal liderleri Ermeni Sorununun kökenini, altı Büyük Devletin ve Türkiye’nin imzaladığı 1878 Berlin Antlaşmasının 61. Maddesine dayandırma eğilimindedirler.
1913'e gelindiğinde, “Ermeniler ve Araplar’dan başka uyruk milliyet kalmamıştı
Başka bir deyişle, konu, çapulcu Kürt aşiretlerinin Türk valileri ve astlarıyla beraber uyguladığı kanunsuzluk ve eşkıyalıklarla yüz yüze kalan Ermenileri engelleyen yapıyla ilgiliydi. Ermenilerin kendilerini korumak için silah taşıma hakkını reddeden teokratik ilkeler ve dogmalarla destekli Osmaniı sistemi, bir kural olarak tepeden tırnağa silahlı Müslüman Kürtlere hem avantaj sağlayarak hem de teşvik ederek Ermenileri hedefe yerleştiriyordu.
Diğer büyük dini inanç sistemleri gibi İslam da birbiriyle ne tamamen tutarlı ne her zaman uygun düşen geniş bir yelpazedeki düstur ve dogmaları bünyesinde barındırır, Bu uyuşmazlıklar dini ya da laik tüm liderlere Islami şeriat yasalarının bazı yönlerini, özellikle gayri- Müslimlere karşı çıkışını ya da militanca yaklaşımını seçme, çarpıtma ya da büyütmesi için manevra alanı veriyordu.
30 Kasım/13 Aralık 1915 oturumunda, Ayân Rıza bir kez daha sesini yükseltti...
Ermeni servet ve mülklerini ‘terk edilmiş mallar' [emvali metruke] olarak nitelendirmek kanuna aykırıdır; zira mülk sahipleri, Ermeniler mülklerini gönüllü terk etmemişlerdir. Onlar evlerinden zorla, cebir ile çıkarılıp sürgün edilmişlerdir. Şimdi hükümet kendi memurlar, aracılığıyla onların mallarını satıyor.... Ben istemedikçe kimse mülkiyetimi satamaz. Kanun- i Esasî’nin 21. Maddesi bunu yasaklar. Eğer biz meşrutiyet hukukuyla yönetilen işlevsel bir rejimsek, bunu yapamayız. Bu zalimcedir. Koluma yapışın, köyümden alın, sonra da mal mülklerimi satın, Böyle bir şeye asla müsaade edilemez. Ne Osmanlı'nın vicdanı ne de kanun buna izin verebilir.[26]
Fransız Sefir Cambon’a göre, 1894-96 katliamları sırasında, Osmanlı menkul kıymetlerinin yüzde 70'i Fransa'ya aitti.
Mustafa Kemal (Atatürk) ile ilk savaş sonrası kabinenin Dâhiliye Nazırı ve savaştan sonra kurulan ilk Kabine’de İçişleri Bakanı ve arkasından 1924-25 tarihleri arasında Türkiye Cumhuriyeti'nin Başvekili Fethi Okyar’ın ortak yayınladığı Minber gazetesi, “büyük vehâmet gösterer Ermeni milletini... kırmak, imha etmek sevdasını düpedüz çılgınlık’ olarak niteledi.[8]
[8]: "Ermeni Terbiyei Milliyesi." Minber, 9 Kasım 1918. Ayrıca bkz. A A. Törkei 167/14, s. VI. (İstanbul’daki Alman Sefaretinin Türk basm özeti bu yazıyı Le Sörften (İstanbul'da Fransızca yayımlanan günlük) gazete atmıştır. (12 Kasım 1918).
Bu önlemlerin asıl sorumluluğu İttihad fırkası üyelerinindir. ittihad anti-Ermeni önlemleri Türk hükümeti üzerindeki boğucu hâkimiyetine dayanarak aldırabilmişti. Gerçekten de, savaş zamanının olağanüstü koşullarında Osmaniı hükümetinin de facto iktidar yapısını tam kavrayabilmek, ancak yürütme gücünün eylemlerinin çoktan yetkisiz bırakılmış olan yasamanın sınırlamalardan büyük ölçüde kurtulmuş olduğunu kavramakla mümkün. [1]
10 Haziran 1915’te yürürlüğe konulan ek kanun, sürgünlerin mallarının nasıl idare edileceği, bu kişilerin nasıl korunacakları ve diğer malların kamusal açık artırmalar yoluyla nasıl elden çıkarılacağını, elde edilen gelirlerin savaştan sonra dönen sahiplerine iade edilmek üzere nasıl rehin tutulacağına dair talimatlar içeriyordu. [17]
Hınçaklar sınırlı güç kaynaklarına teröre başvurma eğilimleriyle dengelemeye çalışarak Ermeni halkına zulmettiklerine inandıkları Kürtleri ve Türkleri öldürüyorlardı. Rejimin işbirlikçisi saydıkları ya da kendi amaçlarını gerçekleştirmelerinin önünde engel gördükleri Ermenileri de esirgemiyorlardı.
Sayfa 209Kitabı okudu
Generally speaking, the lower strata of the provincial Armenian population, and even of the Ottoman capital, yearned for a Russian regime. The merchant classes, the higher echelons of the clergy and conservative Armenians preferred the Ottoman regime. The dual rationales thus dividing the Armenian millet had reference to more or less two antithetical, imageries.
Sayfa 57Kitabı okudu
Pursuant to the provisions of a new Provincial Administration Law, an entirely new gendarme organization was established, and what is most significant, its control, then subject to the authority of the War Ministry, reverted to Talât's Interior Ministry.[28]
--
28. The Shaws, History of the Ottoman Empire [n.22] p. 306. The Law had entered on force on 15 March 1913.
Sayfa 146Kitabı okudu