Yaman Koray Sözleri ve Alıntıları
Yaman Koray sözleri ve alıntılarını, Yaman Koray kitap alıntılarını, Yaman Koray en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Binaların arasına girdim mi hemen hiç tanımadığım insanların, o çileli insanların, işten–eve, evden–işe, okuldan–eve, evden–okula bir anlamsızlıktan–bir anlamsızlığa... doğan güneşin, batan güneşin, ayın, rüzgârların, ağaçların, uzaklarda bir yerlerde hâlâ Allah’ın yarattığı gibi kalmış bir dünya varken, gerçek gerçeğin farkına varmadan; koşuşarak, bir şeyler yaptıklarını sanarak ömür tükettiklerini ve buna kimsenin değil, kendi yarattıkları bir doğa dışı sanal canavar sisteminin zorunlu piyonları olarak kendi kendilerini mahkûm etmiş olmalarını görmek, deli ediyor beni.
Neden insanlar insanları uyanmıyor, "Biz bunun için yaratılmış olamayız. Bize Yaratan zulmetmiyor, biz kendi kendimize zulmediyoruz," diyemiyorlar... Ekmek her yerde var... Karın her yerde doyar... Hiç kimse kendinin ve kendi emeğiyle, çocuklarının rızkını çıkaramayacak kadar beceriksiz, zayıf, zavallı olamaz. Ekmek her yerde var.... Ama güneş, hava, ağaç, toprak, deniz? Neden kurulu düzenden kopamayacak, bir yenisini, bir daha iyisini kuramayacak kadar tembel ve ürkek bu insanlar?
DedalusKitap
“Nedir bu yorgunluk yüreğime çöken Allah’ım?”
Soğuk kadın ısıtılır ama balık soğursa ısıtamassın
Dışarıda ince ince, çipil bir yağmur,yağıyor mu uçuyor mu havada? Her şey kurşunî... Gri.Binalar,gök,insanlar benim içim gibi.
Verlaine’nin ünl şiiri ister istemez aklıma geliyor.
“II pleut dans mon cocur...”
“Comme il pleut sur la ville”
“Kalbimde yağmur yağıyor,şehrin üstüne yağdığı gibi..”
Bu yağmur benim Gökova’mın pırıl pırıl,şakır şakır yağan Rahmet’i değil.
“Ne bir el versin kimse bana,ne umut
Rahat kalayım duygularım uyuşmuş... denizim balığım yeter bana.”
Çok seyrek de olsa, gerçek dostları var insanların.
Çok seyrek, ama var.
Bunlar, bu sevgi belki de dünyayı hâlâ yörüngesinde tutuyor... Yeryüzü sağlam, ayakta kalabiliyor.
Karşılıksız, paranın, hırsın karışmadığı; her şeyi bayağılaştırmadığı bir sevgi.
DedalusKitap
“Ne bir şey başlıyordu ne de bir şey bitiyordu.”
Bir ömür, ne kısadır insan olana.
Ne güzeldi yaşamak!
Yaşadığının farkına varmak.
O gün karar verdim, “Hiç olmazsa bu Kıza kötülük etmemeye” Ona bir zararım dokunmamasına söz verdim kendi kendime. Onu bir daha görmemeyede...
İyilik yapmaya uğraşmanın,hele karşılığında bir iyilik Ummanın ne boş şey olduğunu anlıyorum.
Köy,kasaba ,şehir.Nereye gidersen git;insan,insan Değişmiyor.
“Balıkçıyım.Sadece bir balıkçı, Emin bey. Koleji bitirdiğim sene çok çalışkan, çok zengin, çok başarılı, çok şöhretli ve çok nüfuslu bir adamın, morgta yatan ölüsünü gördüm. Soğuktu, çıplaktı, yapayalnız ve kaskatıydı. Bu adam benim büyükbabamdı.Ölüm, gerçek ve kaçınılmaz tek şeydi, anladım. Ve her şey, para, iktidar, ün, yani herkesin yöneldiği, taptığı her şey, bomboş, saçma geldi bana o an.”
Çok seyrek de olsa, gerçek dostları var insanların.
Çok seyrek ama var.
Bunlar,bu sevgi belki de dünyayı hâlâ yörüngesinde tutuyor...
Yeryüzü sağlam, ayakta kalabiliyor.
Karşılıksız,paranın,hırsın karışmadığı; her şeyi bayağılaştırmadığı bir sevgi.
Her şey ne kadar boş Tanrım. Her şey, her zaman aynı. Zaman sanki duruyor da, etrafından dönen biziz! Hiç, hiç bir şey değişmiyor ...