şimdi, kaybolan dizelerimi arıyorum ılık dudaklarında
bir düşkünler şehri oluyorum, ellerinsiz düşüyorum
kar yağıyor hüznümüze, ellerinsiz üşüyorum
bütün kaybettiklerimi anıyorum karanlık sokaklarında
ölmeye yakın
sevmeye uzak
"...sebepsiz değil bu sonsuzluğa özlem
bu mülteci çocukların umuda mecburiyeti
bu zeytindeki bereket
bu ölümsüzlüğe cesaret
bu ezelden beri vadedilen cennet
bu bütün mazlumların Hakk’a teslimiyeti
gözlerine bakıp güleceğim..."
ne zaman bisikletli bir şair vurulup düşse bir sokağında
heybesinden attila ilhan şiirleri savrulacak
Galata'da, Üsküdar'da, Beyoğlu'nda
tutup çocuk ellerini yağmuru koklayacağım
yağmur yağıyor o vakit
yıkansın diye
Bizim Büyük Bencilliğimiz
ve korkaklığımız ve kibrimiz
ve bir dünya dolusu sevgisizliğimiz
yıkansın, paklansın diye
yağmur yağıyor o vakit...