"ölsem, ilkbaharın bütün kuşları korkup kaçacak
utanacak belki bu yarı aç yarı tok insanlığımız
ölsem, sana sakladığım rüyalar sahipsiz kalacak
ölsem, belki bitecek bu yüzyıllık yorgunluğumuz
ölmeye yakın
sevmeye uzak"
şimdi, kaybolan dizelerimi arıyorum ılık dudaklarında
bir düşkünler şehri oluyorum, ellerinsiz düşüyorum
kar yağıyor hüznümüze, ellerinsiz üşüyorum
bütün kaybettiklerimi anıyorum karanlık sokaklarında
ölmeye yakın
sevmeye uzak
ne zaman bisikletli bir şair vurulup düşse bir sokağında
heybesinden attila ilhan şiirleri savrulacak
Galata'da, Üsküdar'da, Beyoğlu'nda
tutup çocuk ellerini yağmuru koklayacağım