En Eski Yvette Biro Sözleri ve Alıntıları
En Eski Yvette Biro sözleri ve alıntılarını, en eski Yvette Biro kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Bir ormandan geçmenin iki yolu vardır" diye yazar Eco. "Birincisi, bir ya da birkaç güzergah denemek, ikincisi, ormanın neye benzediğini ve neden kimi patikaların girilebilir, kimilerinin ise girilemez olduğunu keşfetmek için yürümektir. "
Sayfa 49
Hem gündeliğin yavanlığında hem sıra dışının beklenmedik skandalında oyalanırken ilgim, ihtiyaç duyulan ve olası huzurlu ortak-varoluşlara yöneliktir.
Sayfa 14 - Doruk yayınlarıKitabı okuyacak
"Çığrından çıkmış bir zaman bu" der Hamlet, "Ey kör talihim benim! Bana düşmez olaydı dünyayı düzeltmek."
Büyük çalkantılar ve şaşırtıcı karmaşıklıklara kaçınılmaz olarak varacağımız başlangıç noktası ya da tahrik edici olay, genelde [ filmin) açılış sahnesinde verilir.. Fritz Lang'ın The Big Heat (1953) filminin başlangıcı, en izlenesi ve sade tahrik edici olaylardan birisidir. Bir silah ateşlenir, birisi kendisini başından vurur ve bu noktadan itibaren soruşturmalar, entrikalar, yalanlar, yanlış imalar, suçlamalar ve öykünün tüm hatlarının gidişatını oluşturan intikamla bir labirent yaratılır. Yalın olarak neden'i sormayız, tüm bu karakterlerin eylemlerinin ardındaki güdüleri merak ederiz; öte yandan, tüm gerilim filmlerinde olduğu gibi, soruşturma bütün kentin yozlaşmış koşullarına ışık tutar.
Fellini'nin Amarcord filminin en büyülü bölümlerinden biri, mitik bir sis içerisinde, kapüşonuna sarmalanmış korku dolu çocuğun, hiçliğin ortasında görünmez olup bir anda ortaya çıkan bir öküzle umulmadık karşılaşmasıdır. Gördüğümüz, yararsız, filmin konusuyla bağlantısı olmayan "konu dışı durum"dur, ama anlam dolu, zengin bir atmosfer yaratan da tam olarak, daha merkezi olaylardan yüz çeviren bu bakıştır
Belirsizlikle uğraşan çağdaş sinemacılar arasında en seçkin ve anlaşılmaz olan yönetmen David Lynch'tir. Mullholland Çıkmazı'nda (Mullholland Drive/2001) kasıtlı olarak yanlış yönlendirici ipuçlarıyla kabusvari, neşeli ve rahatsız edici öğeler öyle tuhaf bir yolla harmanlanmıştır ki, finalde bile filmin gerçek çekirdeğinin ne olduğundan emin olamayız. Aslında on iki bölümlük bir televizyon dizisi olarak planlanmış filmin son
bölümü, ortaya konan fragmanların olası potansiyel versiyonlarından biridir. Müzmin bir spekülatör olan Lynch, her bölümü bilmecemsi yanlarını korumayı seçmiştir: Bunlar gerçek mi yoksa fantazi sahneleri mi, rüya mı yoksa hayal gücü müdür? Yoksa hepimiz kadın kahramanın hafıza kaybının kurbanları mıyız ve / veya kayıp parçalar nedeniyle bilinmeyen bir boşluğa mı düştük? Hangi "kart"ın entrikanın bir parçası olduğunu ve düzensizliğin oyun için ne derece özsel olduğunu asla bilemeyiz. Bakış açısındaki (kimin bakışı, hangi açıyı izliyoruz?) sürekli değişim kaçınılmaz olarak, içinde yalnızca ıstıraplı korkunun kalıcı olduğu, yarı ciddi, ironik ve tepe taklak olmuş bir melodrama yol açar. Lynch'e göre bu korku, fazlasıyla rasyonel bir evrenin parçalara ayrılmasının kötücül (ya da yalnızca neşeli) macerasıdır.