Kişinin kendisi yürüyen bir ilençtir, her kişi her diğer kişinin acısını çoğaltır
Panzehiri olmayan bir zehirdir modern yaşam, görmesini bilene
Hayatta kalmak için sevdiklerini zehirlediğin, sevdiklerinin seni zehirlediği bir fasit daire
Tüm tarihin hakikatte, bir hiçten hiç olan, tek tek bize haksızlık ettigi hissiyle
Hissizleşmemize bahane bulmamız,
Soysuzlaşmamız, yozlaşmamız, arsızlaşmamız
Hazzın ruhumuzu çağıran göz kırpmaları, sürüde kaybolmaya heves eden koyunlara dönüşmek için yarışmamız
Tüm gerçekliği görmemize, duymamıza, bilmemize rağmen,
Hiç haberimiz yokmuş gibi yaşamaya çalışmamızın ağırlığı
Artık nerdeyse hiç bilemeyecek kadar derinlere gömdüğümüz hayat duyarlılığımızın özümüzdeki kökü fark ettiriyor nadir de olsa, adi gerçekliğimizi
Neden bu kadar mutsuzuz?
Anladınız mı?
Herhangi bir şeyi olumluya değiştiremeyeceksiniz,
Çocuğunuzun doğumuna, çocukların ölümüne üzüldüğünüzden daha çok sevindiğiniz sürece
Çağınızın tüm fazlalığı, kişisel eksikliklerinizi arttırıyor, ne kadar çok varsa o kadar aza sahipsinizdir
Bunu bilmiyor olmanız, bu gerçeği her an sabitliyor.
Utancınızı kaçınılmazca hissederken, arsızlığı
Aynanın trajedisi kendini görememesidir,
Sıraya geçilmiş meraktan büyümüş gözlerle
Kimisi emin kendinden kimisi dehşet içinde sıraya girilmiş
Bir aynanın önünde
Gerçeği merak etmek değil bu kendini merak etmek diğerlerinin gözünden görebilmek için kendini....