Hakkında
Zainab Bahrani 1962 yılında Bağdat’ta doğdu. New York Üniversitesi sanat tarihi bölümünden mezun olduktan sonra aynı üniversitede Antik Yakındoğu çalışmaları, Yunan sanatı ve arkeolojisi alanlarında doktora yaptı. Mezopotamya ve Yunan sanatındaki temsil biçimlerinin kültürel, toplumsal, siyasi bağlamlarının yanı sıra toplumsal cinsiyet ideolojileri üzerine birçok makale ve kitap yayımlayan Bahrani, postyapısalcı sanat, arkeolojik metodoloji ve cinsiyet rejimleri bağlamında performatif imge kavramına odaklandı. Yazar, Columbia Üniversitesi Antik Yakındoğu Sanatı ve Arkeolojisi bölümünde ders vermektedir.
Unvan:
Profesör
Doğum:
Bağdat, Irak, 1962
Okurlar
4 okur beğendi.
36 okur okudu.
1 okur okuyor.
76 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Semiramis'e olan bakışın değişimi
Tarihsel Şarkiyatçılık yelpazesinin diğer yüzünde Edgar Degas'nın 1862 tarihli Semiramis Constructing a City adlı tablosu bulunuyor. Anlaşılan o ki hem Rossini'nin 1860 tarihli operası Semiramide hem de bu tablo Paris'teki Louvre Müzesi'ne getirilen ve Degas'nın görüp bir dizi taslak çalışmasını yaptığı, yeni gün ışığına çıkarılmış antik eserlerden ilham almıştı. Ancak tablo olağandışıdır, çünkü Babil'i ne açıkça bir sefahat şehri biçiminde betimler ne de Semiramis alenen erotikleştirilmiş egzotik bir kadın figürü gibi görünür. Degas arkeolojik bulguları ortamın detayları için bir ilham olarak kullanmaz. Bir irmak kenarındaki şehir manzarasıdır gördüğümüz. Roma duvar resimlerinde tercih edilen ortam perspektifi geleneği uyarınca, arka plandaki mimari yapılar soluklaşır. Ön plandaki mimari yapıların perspektif odaklı illüzyonu da Roma resmini anımsatır. Ilk bakışta Şarkiyatçı temsilden bu kopuş şaşırtıcı gelebilir. Semiramis ağırbaşlı ve vakardır, Babil'in bir kadın tarafindan kurulmuş bir şehir olarak betimlendiği bir sahnedeyse neredeyse cinsiyetsizdir. Toplumsal cinsiyet normlarının tersine çevrildiği Safocu Şark'a benzeyen bir yerde, kadınlardan oluşan maiyeti ona eşlik eder. Geç klasik gelenekte Semiramis şehvet düşkünü ve katil bir kadın biçiminde betimlenmişti. Natural History eserinde Yaşlı Plinius, Semiramis'in kendi atıyla da cinsel ilişkisi olduğunu ifade eder. Aslına bakılırsa bu temsillerde karşımıza çıkan, Sardanapalus'un betimlendiği tersine çevrilmiş bir dünyadır.
Sayfa 289
Kadının Mizacı!
Kadının mizacı, onu en müstesna külfet ve tutarsızlıklar şeklinde ifşa eder. Hayırda olduğu gibi şerde de aşırıdır; tekinsiz ve değişkendir; daldan dala atlar. Büyük bir hevesle peşinde koştuğu şeyden kolaylıkla iğrenebilir. Fevkalade bir beceriyle aşktan nefrete geçer. Çelişki ve gizemlerle doludur. En cesur eylemleri yapmaya muktedir biri olarak, en kötü suçları işlemekten kaçınmaz. Aslında erkekten çok daha merhametsiz, çok daha canavar ruhludur.
Sayfa 255
Sokrat'a bak sen
Mesela bir hikâyeye göre Sokrates "Talihe minnettar olmasını sağlayan üç lütuf olduğunu" söyler: “Birincisi, bir hayvan degil de bir insan olarak doğmuş olmam; ikincisi, bir kadın değil de bir erkek olarak doğuş olmam; üçüncüsüyse, bir barbar değil Yunan olarak doğmuş olmamdır."
Sayfa 254
Zürriyet üreticisinden ziyade cinsel hazzın mevkisi ve kaynağı olan vulva üzerindeki vurgu, Antik Mezopotamya'nın çağdaş ede biyatlarında açıkça aynı doğrultudadır. Akad ve Sümer dillerinde yazılan metinler, vulvayı daima kadının görsel olarak çekici ve cinsel açıdan da cazibeli bir yönü varsayar. Aynı özellikler kadının kasık kıllarıyla da ilişkilendirilir ve kadın çıplaklığı sürekli olarak baştan çıkarıcı, cezbedici ve hatta karşı konulamaz addedilir.
Sayfa 156
Bu Kin ve Nefret Neden ?
Vulva "domuz" gibi alçaltıcı terimlerle anılıyordu ve Yunan edebiyatı kadın cinselliğine ve bilhassa da kadın cinsel organlarına karşı korku ve kinle doluydu . "Cinsel açıdan faal kadın, zincirlerinden boşanmak için pençe atan yabani bir mengiç, bir kancık köpek, bir merkep, bir çakaldır". Bütün yazı üsluplarında cinsel organlar aidoia yani ayıp uzuvlar sayılır. Vulva ya da vajinaya yönelik asla doğrudan bir atıf söz konusu değildir. Kadınlara karşı bu olumsuz tutum Yunan yaratılış mitlerinde de ifade bulur: buna göre, dünyanın sadece erkeklerden oluştuğu bir altın çağın ardından, kadınlar bir cezalandırma biçimi olarak yaratılmıştır lar. Bu, Yahudi-Hıristiyan perspektifinden yazılan metinlerdeki evrensel bir tutum olarak görülebilir, fakat antikite açısından Yunan anlayışı bir istisnaydı. Yakındoğu ve Mısır'daki komşu
ülkelerin hemfikir olduğu bir bakış açısı değildi bu.
Sayfa 142
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
