Ağ
bu kaçış nereye kadar
ellerin açsa nereye kadar
gözlerin gitgide küskün donuk
taş yürekli o büyük yazgıcılar
başkaldırmadık mı onlara, buyruklarına
ilk soluk gibi çığlık çığlığa
bir güvenli sıcak değil miydi aradığımız
haydi süslen yürü karanlığa
korkunun değil geleceğin önündeyiz
Sege Yayın Birinci Basım : Ocak/Şubat-1992Kitabı okudu
Ne yazık ki günümüzde "karışan tanrı" anlayışını gelenekçiler benimsemektedir. Onlara göre yüce güç, nasıl olur da kendi yarattığı evrene ve insana müdahale edemez? Oysa yanıt son derece basit: Tanrı, fanilerin tutku ve arzuları, günlük yaşamlarıyla ilgilenen Zeus değildir. Tanrı, bu kadar basit şeylerle uğraşmaz. Onlar bireysel özgürlüğü bir türlü kabul edememektedirler ve bir güce kayıtsız koşulsuz boyun eğmeyi yeğlemektedirler. Oysa Tanrı, onurlu, kendine benzeyen, özgür "irade-i cüziye" sahibi insanları yaratmıştır; yoksa bir hayvan zavallılığıyla kendini kör yazgıya terk etmiş mahlukları değil! Yazgıcılar, aslında kendilerini Tanrının değil, başka insanların yorum ve çıkarlarına bırakmaktadırlar.
Sayfa 39Kitabı okudu
Acı dediğin buydu işte. Gidene duyulan özlem, geri dönüşü imkansız zamanlar, arkasından gitmek istersen ulaşılamayan o yere varma çabası...
Sayfa 164Kitabı okudu
Bazen kederler birikir ve ortak bir yağmur olarak yağar... Herkes bir efkarın peşinde, en mutlusu bile o gün hüzünlü.
Sayfa 164Kitabı okudu
Zaman zaman kendine acımaya vakit bulmalı kişi. Düşünmekten yorgun düşmeye, sanki koca bir şişe içmişçesine sızmaya, derin düşlerde oyalanıp sızlanmaya hakkı olmalı.
Sayfa 112Kitabı okudu
İnsan kendi derdine düştüğü zaman yoğun bir körlük hali oluşur. Burnunun ucunu görmekten uzak, biçare bu varlık, kendini dünyanın merkezine koyar ve çaresiz debelenir durur.
Sayfa 106Kitabı okudu
İçimizde büyüyen ve bir bitince diğeri açılan hapishanelerimiz var.
Sayfa 89Kitabı okudu
Bazen bir şiiri anlamak, ruhuna nüfuz etmesini sağlamak için demlenmek gerekir. Mesela, erkenden kaldırdığın çaydanlık sana o buruk, lezzetli tadı verir mi? Her yaşın şiiri vardır. Şiir okumadan aşk olmaz. Şiir okumadan sevemez insan, dokunamaz. Bazen hasretliği dindirir şiir, bazen baştan çıkarır.
Sayfa 62Kitabı okudu
Tanrı, onurlu, kendine benzeyen, özgür "irade-i cüziye" sahibi insanları yaratmıştır; yoksa bir hayvan zavallılığıyla kendini kör yazgıya terk etmiş mahluklar değil! Yazgıcılar, aslında kendilerini Tanrının değil, başka insanların yorum ve çıkarlarına bırakmaktadırlar.
Kitaplar eninde sonunda umut verir insana. Umuttan söz etmeyen kitap, kitap değildir. Her biri mucizedir.
Sayfa 62Kitabı okudu