Anlatılan kadar anlatılamayan,yazılan kadar yazılamayanlar var işte.Geçtiğimiz pazar günü saat on ikiye çeyrek kala pencereyi açıp da seni uğurladım.Son sözü gökyüzüne doğru fısıldadım:Hoşça kal Orhan,kendimi öğrenmem için yoluma çıkan bir sebeptin. Her şey için teşekkür ederim.