Ankara Cebeci Asri Mezarlığı... Bir büyük yürek, bir kocaman hikâye yatıyor orada.….
Yolun düserse bi selam söyle benden de...
.”…Sanatçılar özel bir tasnifle ikiye ayrılır:
1. yazdıkları dergi vs.den şereflenenler. 2. yazdıkları dergilere şeref verenler…”
Hücrenin duvarında "to be or not to be" ile birlikte aynı anlama gelen on dokuz farklı dilde yazılmış "olmak ya da olmamak" dikkatini çeker. O, on dokuz satırın altına çeker çizgiyi ve toplama işareti koyar, çizginin altına da "ya hero ya mero" yazar.
Okur Takip Önerileri
Ulucanlar Cezaevi orada, bu ülkenin başkentinde, kentin dışında, bir tepeye kondurulmuş ibret abidesi...
Zindandan müzeye, uzun ve kadim hikayedir Ulucanlar…
Ulucanlar o meşhur darağacı! Usulca yaklaşıyorum,
"Kaç çocuk yaklaştı bu şekil sana?”
Ayak izinden yüzeyi aşınmış taburene kaç cellat kaç tekne attı?"
"O yağlı urgan kaç yüreği susturdu?"
"Astınız da kurtuldu mu sisteminiz?"
"Bitti mi kanlı kapışmalarınız?"
'"Tükettiniz mi kirli komploları?"
"Vatan sağ oldu mu?"
"Davanız mübarek oldu mu?"
Çıkış kapısına yöneliyorum…
Ve Ulucanlar son golünü de atıyordu, tam sağ tarafta kocaman bir kafesin içinde tutsak edilmişti o meşhur darağacı! Öylece karsımdaydı, o çocuklarn yaftalanmış boyunlarını kırıp da nefesini kesen cellat. İpiyle, taburesiyle esir edilmişti.
Bir Nar Ağacı Var Bir de Dar Ağacı...
Namerde Nar Düşürdüler,
Merde Dar Ağacı!..
Bu ülkenin mert insanları namertçe dar ağacına çekilirken geriden gelenlere hikâyelerini yazmak ve okumak kalıyordu.
"Bu kim anne?" dedi Küçük Kiz.
“Deniz Gezmis" dedi ve sustu.
"Anne, saçmalama, hiç denizler gezer mi?"
Evet, çocuk haklısın. Denizler gezmez bu ülkede… Asılır…”
Ulucalar'ı gezerken acele etme, sindire sindire ve her bir köşeye dikkatle bakarak gez. Bir sandalye vardır köşede ve sırt yerine çakıyla adını kazımıştır biri, selam vermeden geçme...
Keşke tüm bu hikayeleri yazacak kadar gücüm, zamanm ve imkanım olsaydı... Mahpus bir babanın çocuğuna dışarının da nasıl bir mahpusa döndüğünü kelimelerle anlatmak ve o hikayeyi gün yüzüne çıkarmak...
Ve düşün ki
Seni
Yıldızların karanlığından yaşamaya tutsak ettiler
Ve sen
Siyahın ne kadar siyah
Beyazın ne kadar beyaz olduğunu görmeden öleceksin
Oysaki ben
Güneş aydınlığını gördüm
Güneşin hapsedildiği yeri biliyorum.
Hazır ol
Ordu ordu
Bölük bölük
Teker teker
Geliyorum…
Bu ülke, güneşin hapsedildiği yeri biliyor ve gün gelecek güneşin özgür kaldığı günleri de görecek ve zulmün duvarları birer birer yıkılacak.…
Kim demiş güneş hapsedilmez diye, o dört duvar arasında, o kör pencerelerin, demir kapıların ardında, elleri ayakları prangalı hapsedilen aydınlar güneşin de hapsedildiğinin nişanı değil midir esasinda.