Bir yel esse selamın var sanırım
Tumalar göç eder bakakalırım
Hasret türkülerle büyür durmadan
Keder dolu ömür geçti bilmedin
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Bir yel esse süpürse tüm kalp sıkışıklığımı ...
Günaydın desem yeni güne
Ve en güzel iyi geceler ...
bakıyorum öyle gizli gizli...
habersiz öpüyorum yokluğunu,
belki geç her şey için biliyorum,
ama her kelimemi yokluğuna
armağan ettim bu gece,
bir yel esse...
ölüyorum.
yeniden doğuyorum
zaman gidiyor
düşüyorsun öyle ansızın
yine ölüyorum.
kaç kez öldüm senin için bilmiyorum.
Adada yel esse, kuşlar ötse de
O başka âlemde yaşar ve duymaz
Yıllar tükense de ömür bitse de
Anahtar yazık ki kapıya uymaz.
Sayfa 52
"bir yel esse selamın var sanırım..."
Sayfa 79 - everest
Hani kafesini açsan da uçmaz ya bazı kuşlar, bu hep böyle.
Ya da.
Sandığıma sakladığım, yel esse de götürmez sır çiçeğim…
…
Issız bir adada sessiz bir adam
Bakar ufuklara... Ufuklar kara.
Geçmişi andıkça akar durmadan
Ölü gözyaşları canlı sulara.
Alır karşısına çocukluğunu
Bakar, konuşamaz dili tutulur.
Uzatır ellerin şefkatli, sıcak
Yazık, çocukluğu kaçar-kurtulur.
Yaslanır taşlara uykulu, yorgun
Aniden gençliği yanına gelir.
Düşünür hayal mi,gerçek mi? diye
Gerçek son nefesin sonuna gelir.
Lüzumsuz aydınlık günlere inat
Tutar karanlığı sever bir süre.
Unutur kendini kendi özünde
Gider bilinmedik meçhul yerlere.
Adada yel esse,kuşlar ötse de
O başka alemde yaşar ve duymaz.
Yıllar tükense de,ömür bitse de
Anahtar yazık ki kapıya uymaz.
