EYMEN:
Çizebilseydim dünyaya göz bebeklerindeki yeşilin ahengini, bahar olacaktı her yer, usul bir meltem vuracaktı yüreklere, sahil kenarındaki tuzlu meltem dokunacaktı tenlere... Yazabilseydim eğer, bende o cevher olsaydı, en uzun şiir senin adın olacaktı... Ben senin adını yazacaktım tüm dünyaya perim!..
Gerçekten sevenler , vazgeçmesini bilirler ...
Gerçekten sevenler, vazgeçmesini bilirler...
Sayfa 475
Sabret, geçecek ve bu karanlık günlerin zorunlu esareti elbet bitecek! Allah yanında...
Sayfa 407
Hayat bazen seni yaptıklarınla değil,
Yapmadıklarınla pişman eder...
Mutluluğa müsaaden var mı hayat?
Bazen ölüm,
Bedenin son nefesi verdiğinde değil,
Umudun son ışığı söndüğünde gelir...
Bilirsin ,yüzün aklımda hep...
Ben sesini, gülüşünün beni mest eden tınısını özledim...
Sonunda kesişti yitik bakışların benimle.İşte o vakit dondum ,kaldım.
Anladım bitmişti içindeki umutlar...Tükenmişti sevinçler...Dünya durdu.Ben de o anda asılı kaldım.
Gök yarıldı üzerime çöktü sanki nefessiz ,sensiz kaldım...
Böyle mi olacaktık biz hayat yolunda senle?
Böyle mi yanacaktık bu mu yazıldı kaderde?
Unuttum desem yalan,acın hala yüreğimde...
Harcanıp gitti seneler,ayrı ayrı yerlerde...
Yazabilseydim eğer, bende o cevher olsaydı,en uzun şiir senin adın olacaktı...
Radyolara uzanmıyor elim artık ya da kitapların sayfalarını içmiyor gözlerim...Hangi şarkının neresinde,hangi şiirin en sevdalı sözünde dize olacaksın sen ,bilmediğimden , korkumdan onlara bile uzağım...