Hayatı yaşamanın tek yolu istek duymaktır.
Sayfa 51Kitabı okudu
.
En yakıcı zevkler umutsuzluk içinde yaşanır, özellikle de insan, içinde bulunduğu durumun umutsuzluğunun fazlasıyla bilincinde olduğunda.
.
.
.
.
Umutsuzluğun keyfi...
.
.
.
.
Tüm diriliş, yıkımdan kurtuluş ve tüm yenilenme aşktan oluşur.
.
.
.
.
"...aşk tam da sevilen nesnenin gönüllü olarak bahşettiği, üzerinde zulme uğrama hakkından oluşur."
.
.
.
.
Hayatım kasvetli, düzensiz ve vahşete varacak kadar yalnızdı.
.
.
.
.
Çünkü insan bazen acı çekmeyi tutku derecesinde çok sever.
.
.
.
"umutsuzluk en yakıcı zevktir, özellikle de içinde bulunduğun durumun çaresizliğini açıkça kavramışsan."
İnsan önce kendisi yaşamayı öğrenmeli ki, ondan sonra başkalarını kınama hakkı olsun.
Sayfa 125
sizin ne düşündüğünüz vız gelir bana… Benim nasıl bir adam olduğum da belli değil: Ne ters bir adamım, ne uysal; ne alçağım, ne onurlu, ne kahramanım, ne de korkak…
Gerçekte ne istiyorum biliyor musunuz ? Hepiniz cehennemin dibine gidin, işte onu! Huzur istiyorum. Bütün dünyayı şu saniye tek kuruşa satarım sırf rahatsız edilmemek için. Dünya cehennemin dibine batacak mı, yoksa çayımı içemeyecek miyim? Batarsa batsın derim ben çayımı içeyim de.
Duvarı yıkacak gücüm yoksa, onu yıkmak için kendimi paralayacak halim yok tabii ki, fakat önümde duvar var diye ona boyun eğecek de değilim.
“…gayeye her yaklaşmada bir huzursuzluk hissedilir. İnsan gayeye ulaşmak için çalışmayı sever, fakat ulaşmayı pek istemez; bu hal hiç şüphesiz çok gülünçtür.”
Sayfa 37
Akıllarını rütbeyle bozmuşlardı; on altı yaşında delikanlılar işi az, yan gelip yatılacak işlerden dem vuruyordu. Şüphesiz bunun sebebini akıllarının kıtlığı kadar, çocukluk ve ilk gençlik devrelerinde daima gözleri önünde bulunan kötü örneklerde aramak lazım. İğrenç derecede ahlaksızdılar. Ahlaksızlıkları gösteriş, yapmacık doluydu; elbette ahlaksızlığın arasında zaman zaman baş gösteren yapmacık bir kinizmle gençlik, tazelik de görünüyordu, ama bu tazelik dahi sevimsizdi, çünkü yaptıklarının hepsi yalana dayanıyor, yalana bürünüyordu. Hepsinden son derece nefret ediyordum, ama kendim onlardan da aşağıydım o başka.
Sayfa 73 - İş bankası
Ben hasta bir adamım... Kötü bir adamım. Suratsız bir adamım ben. Galiba karaciğerimden zorum var.
Sayfa 3 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu