“Ah, efendiler, insanın bazen bilerek, isteyerek, sırf akılsızca davrandığı olur, sırf akılsızca davranmanın hakkı saklı kalsın diye… Belki de bütün insanlık tarihi budur zaten: akıllı olmakla akılsızca davranma hakkını savunmak arasındaki savaş.”
Kitap kahraman, kendi çelişkileriyle, toplumun rasyonalizmine ve “aydınlanmış” insan anlayışına karşı duyduğu tiksintiyle yüzleşir. İrade özgürlüğünü mutlaklaştırır, insanın çıkarına ters davranabileceğini savunarak akılcılığa saldırır.
Hayatım boyunca şöyle bir kaç kişinin süratına tokat atmadığıma çok üzgünüm.
Biz, az ya da çok, yaşamak alışkanlığını yitirmiş, aksaya aksaya yürüyen insanlarız.
“Ben yalnızca kendi kendimle yetinen bir adamım. Kimseye ihtiyacım yok.”
“Yeryüzünde mantığın değil, arzuların krallığı vardır.”