Zeki insanlar asla bir baltaya sap olamaz, onlar yalnız aptallardır.
Elimizden kitaplarımızı alsanız bir anda ne yapacağımızı şaşırır kalırız; ne yapacağımızı, kime sığınacağımızı, neye tutunacağımızı...
Sayfa 150Kitabı okudu
Hangisi?
"Hangisi daha iyidir, kolay elde edilmiş bir mutluluk mu, yoksa insanı yücelten acılar mı? Evet, hangisi daha iyidir?"
Sayfa 149Kitabı okudu
Bütün bu anlattıklarımdan, seven bir kadının her zaman için ilk gördüğü şeyi, yani benim mutsuz olduğumu görmüştü.
Sayfa 143Kitabı okudu
Tesadüfen aynada kendimi gördüm.
Karmakarışık saçlarım, altüst olmuş sapsarı, haşin, çirkin yüzümü son derece iğrenç buldum.
"Pekâlâ, varsın öyle olsun." diye düşündüm,
"Beni çirkin bulursa daha memnun olurum...
Sayfa 94Kitabı okuyor
Hiçbiri yoktu...
Hepsi kaybolmuş, durum değişmişti!..
Bakınıp duruyordum.
Sayfa 93Kitabı okuyor
Sanki ölümden kurtulmuş gibiydim ve bunu bütün varlığımla hissediyordum.
Sayfa 93Kitabı okuyor
Tanrım!
Artık gitmemek olur muydu hiç! Bunca hakaretten sonra!
Hayır, olmaz!
Sayfa 92Kitabı okuyor
Çökmüş yanaklarıma, üstümden dökülen şu partallara bak!
Senin yüzünden her şeyimi, istikbalimi, saadetimi, sanatımı, sevdiğim kadını hepsini kaybettim.
İşte silahlar.
Ben silahımı boşa atıyor ve... ve seni affediyorum!
Sayfa 92Kitabı okuyor
:D
Ellerine yapışıp ısırır, çimdiklerim,
‘Gözü kararan insanın neler yapabildiğini hepiniz görün!’ derim.
Sayfa 91Kitabı okuyor