Vurulmuştum... Ama ne acı vardı ne de his.
Bakışlarım ona kalktı. Eli hâlâ bana uzanıyordu. Bir milim dahi kıpırdamamıştı yerinden. Tek fark göğüs kafesini kaplayan kanlardı. Kırmızılık yeşil üniformasının üzerinde hızla dağılıyorlardı. Tam kalbinin üzerinden...
Vurulan bendim ama o kanıyordu.
-Bülbül Kapanı
“Ne zaman seni düşünsem
Bir ceylan su içmeye iner
Çayırları büyürken görürüm.
Her akşam seninle
Yeşil bir zeytin tanesi
Bir parça mavi deniz
Alır beni.
Seni düşündükçe
Gül dikiyorum elimin değdiği yere
Atlara su veriyorum
Daha bir seviyorum dağları”🔗
Şirince’de bir teyze, her kedinin ayrıayrı adı var
“Delik deşik duvarın önünde yaşlı, çok yaşlı bir kadın oturuyor. Unutulmuş bir yüzyıla ait sanki.
Bir deri bir kemik, ayağında el örgüsü çoraplar, gözlerinin oyuklarında dev gölgeler…”
Son gittiğimde göremedim, aradım, sordum, bulamadım kendisini.
“Toprağın çağrısından kurtulmam mümkün değil.
Her nesnenin bir gölgesi, her sesin binlerce
ZÜMRÜDÜANKA
Serin bir rüyanın hatırınadır çektiğim dünya ağrısı.
Bir hayalden geldim ben, bir hayal verdim sana,
mavi-yeşil bir hatıra: işte dünya ruhum!
ovada sert es, yamaçta sus,
ırmakta ağla.
Birhan Keskin
565. sokak
Yarın yağmur yağacak dediğim sokağa
Yarın yeşil bereni giymeyi unutma.
Ben belki bir meyhanede olacağım o gün
Küçük insanlarla omuz-omuza içeçeğim
Onlara seni anlatacağım kulakların çınlıyacak
Ufacık burnundan bahsedeceğim
İncecik dudaklarından
Aşksız adamlar beni vuracaklar.
Birdenbire şarkılar bitecek kulaklarımda
Beni bir direğin altına
Özgür Kudüs Yolunda Andımız:
Ben Müslümanım Elhamdulillah. Bir dedem Fatih’tir, bir dedem Selahaddin. Kalbim küçük bir kuş gibi merhametli, bedenim koca bir dev gibidir. Bastığım yer Anadolu, gözlerim Kudüs’e bakar, alnım Mekke’ye dönük, kalbim Medine’de atar. Yüreğim Doğu Türkistan’da, Arakan’da, Suriye’de, Gazze’de, Çeçenistan’da, Afrika’da sızlar.
Gözyaşlarım,