Kaleminize sağlık. Müthiş bir inceleme olmuş, eserin ruhuna nüfûz etmişsiniz. Kasım' ın Tolganay'a söylediği "Savaş çıktı ana, savaş." cümlesi eseri ikiye böler adeta ve toprakla mutlu olmanın bitip toprak için mücadele vermenin başladığını haber verir. Bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır... "Asker Çocuğu" hikayesini de "Toprak Ana"dan hemen sonra öneririm size. Aytmatov, cephe gerisini o kısacık hikâyede öyle bir anlatır ki burnunuzun direklerini sızlatan o acıyla bir yere sığamazsınız. Tekrar teşekkürler, kaleminize sağlık.
Ve bir de Yüz Yüze tabii... Seyde ile savaş kaçağı eşi İsmail'in insanlık üzerine kısa ama çok etkileyici hikayesini de...
Ayşe Hanım çok teşekkür ederim. İnanın çok mutlu oldum beğenmenize... Bahsettiğiniz hikayeyi de en kısa zamanda edineceğim. Malum, bu rotayı siz çiziyorsunuz, bizler takip ediyoruz:) Sevgilerimle...
Estağfurullah. Mehmet Hoca da "Yüz Yüze" hikayesini hatırlatmış. Esasen Aytmatov'un bilhassa hikâyelerinin bir çoğunda savaşın cephe gerisindeki tesirleri geride kalan kadınlar, çocuklar ve yaşlılar üzerinden anlatılır. Bu manada "Erken Gelen Turnalar/ Sultanmurat" da yine benim çok sevdiğim Aytmatov hikayelerinden biridir. Bu hikayenin bir özelliği de otobiyografik olmasıdır.
Ayşe Hocamın da dediği gibi, Aytmatov savaş sırasında cephe gerisinde kalmış bir çocuktur. Mesela Kırımlı adaşı, Cengiz Dağcı ise bizzat cephede bulunduğu için savaşın korkunç yüzünü, esir kamplarını anlatır romanlarında... Aytmatov'un Cemile'si de aşk hikayesi fonunda ama aslında savaş acılarını ve yine geride kalanları anlatır. Bu arada Toprak Ana'nın orijinal ismi Samançının Colu'dur. Çiftçinin Yolu gibi bir anlamı vardır.
Mevzu Aytmatov olunca, klavyemiz düştü yine :)))
Aytmatov cephe gerisinin de başka bir cephe olduğunu çok net bir şekilde anlatıyor bize. Kafamızdaki savaş kavramını yeniden yazacak kadar gerçekçi... Diğer roman ve hikayelerle birlikte çok daha iyi oturacaktır bu durum zihinlerde...
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.