Bununla beraber, savaş sonunda ABD ve SSCB tarafından “kapışılan” V-2 mühendisleri, uzay yolculuklarının gerçekleştirilebileceği roketlerin yapımı için her iki ülkeye de inanılmaz katkı sağladılar. Bu füze, hem Rus hem de ABD uzay roketlerinin temelini teşkil eden, döneminin çok ilerisinde bir sıvı yakıt roketine sahipti.
Sıvı yakıt roketleri, o güne kadar füzelerde kullanılan katı yakıtlı roketlerin “kontrol edilemezlik” dezavantajını ortadan kaldırmakla kalmıyor, çok daha güçlü bir itki sağlayarak ulaşılabilecek hızı oldukça yükseltiyordu.
Bir katı yakıtlı roket (uzay mekiklerinin her iki yanında görebileceğiniz beyaz roketler) ateşlendikten sonra durdurulamaz ve gücü denetlenemezken, sıvı yakıtlı roketler açılıp kapatılabilir, gücü azaltılıp çoğaltılabilir oldukları için kontrol açısından o güne kadar görülmemiş bir avantaj sağlıyordu.
Elbette bu roketle beraber “balistik füze”ler de geliştirilmiş, Newton’un serbest atış denklemleri ilk kez binlerce kilometre ile ifade edilebilen hedeflerin vurulmasına imkan sağlamıştı.
Bu yeni silahtan, 2. Dünya Savaşı boyunca yaklaşık 3.000 adedi ingiltere’ye ateşlenmiş, yaklaşık 7.500 İngiliz’in ölümüne sebep olmuşsa da, 12.000’in üzerinde Alman ve Polonyalı zorunlu işçi, V-2 roketlerinin üretim süreci boyunca hayatını kaybetmiştir.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.