Gittiğim için ne kadar sevinçliyim! İnsanın yüreği neymiş meğer, aziz dostum! Öylesine sevdiğim, ayrılmaya kıyamadığım seni terk etmek ve sevinçli olmak! Bağışlarsın beni biliyorum. Kader, benim diğer dostluklarımı da, benimki gibi bir kalbi korkutmak için karşıma çıkarmadı mı zaten? Zavallı Leonore! Fakat ben masumdum. Kız kardeşinin inatçı çekiciliği bana hoş bir eğlence sunarken, onun zavallı yüreğinde bir tutkunun doğması benim suçum değil ki? Yine de -bütünüyle masum muyum? Onun duygularını hiç mi beslemedim? Bizi sık sık güldüren, ama o denli gülünç olmayan, doğanın bütün o gerçek ifadeleri beni bizzat sevindirmedi mi? Bunu yaşamadım mı- Ah, nasıl oluyor da insan kendinden şikâyet edebiliyor? Sevgili dostum, sana söz veriyorum yola geleceğim; kaderin önümüze koyduğu bir parça fenalığı bile, daha önce hep yaptığım gibi tekrarlamayacağım. Bugünün tadını çıkaracağım ve geçmişi unutacağım. Kuşkusuz, sen haklısın aziz dostum. İnsanlar -neden böyle yaratıldıklarını Allah bilir!- bugüne katlanmak yerine, hayal güçlerini seferber ederek geçmişin kötülüklerini çağrıştıracak hatıralarla meşgul olmasalar, daha az acı çekerlerdi.
Bu da benim çevirim, Yavuz Haznedaroğlu - Karbon Kitaplar :)
Ben de 1. çeviriyi sevdim. :)
Bu da pek hoş değilmiş gerçekten, paylaştığın için teşekkür ederim Tubacım :)
Ne mutluyum, gitmekten! Can dost, insan kalbi ne tuhaf! Öylesine sevdiğim senden hiç ayrılamazken, seni bırakıp da yüreği hoş olmak. Diğer bütün ilişkilerim, benimki gibi bir yüreği korkutmak için, yazgının cilveleri değil miydi? Zavallı Leonore! Yine de ben suçsuzdum. Kızkardeşi kendince çekimiyle gönlümü hoşça eğlendirirken, bu zavallı yürekte bir tutkunun kıvılcımlanması karşısında elimden ne gelirdi! Yine de - salt suçsuz muyum? Ben de onun duygularını beslemedim mi? Bizi hiç gülünçlüğe düşmeden öylesine çok güldüren doğanın o pek sahih anlatımlarıyla kendim gönenmedim mi, ben yapmadım mı - Hey, insan ne ki, kendinden yakınabiliyor! İstiyorum, sevgili dost, sana söz veriyorum, daha iyi olmak istiyorum, yazgının bize sunduğu bir parça kötülüğü, hep yaptığım gibi, artık geviş getirip durmak istemiyorum; geçmişi geçmişte bırakmak ve şimdinin tadını çıkarmak istiyorum. Elbette, haklısın, kuzum, - niçin böyle yaratıldıklarını Tanrı bilir - ama insanlar, düşlem güçlerini, umursamaz şimdilerine katlanmaktan çok, geçmiş kötülüklerin anılarını çağrıştırmak için böylesine zorlamasalardı, aralarındaki acılar daha ufak olurdu.
Bu da Mahmure Kahraman - İş Bankası Yayınları çevirisi, ben bundan ve Karbon Kitaplar'dan aynı anda geceli gündüzlü okumuştum, bunun sadeleştirilmiş hali gibiydi Karbon o yüzden daha çok sevmiştim sanırım. :) Ve rica ederim. Çok hoşuma gidiyor böyle karşılaştırmalar görmek anasayfamda.
Bu aynı anda okumaları yapan birini görmek de çok hoş :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.