Temsili öykü başkişisi fare, aslında doğum-ölüm arasındaki bir tünele sıkıştırılmış, atılmış Kafaesk bir bunaltı yaşayan insanı simgeler. Başlangıçta yaşamı tanımayan insan için dünya çok geniştir ama bu genişlik içinde bir yere ve değere bağlanamayan insan kendini atılmış/ bırakılmış hisseder. İnsan bu agnostik ürküntü ile ileri doğru koşar. Oysa zaman ilerledikçe yolun daraldığını ve dünyanın içinden çıkılamaz bir labirente dönüştüğünü fark eder; çünkü onu yolun sonunda ölüm beklemektedir ve bu kaçınılmazdır. Bütün çarelerin tükendiği bu noktada fare metaforuyla imlenen insanın her tercihi bir ölümdür. İnsan yaşadıkça ölümlerden ölüm beğenir bir duruma gelir, denmektedir. Büyük bir umutsuzluğu da anlatan öykü, yaşamın katlanılmazlığını vurgular. Tam bir kart bir karakter olan kedi ise, başkalarının çaresizliğini ve umutsuzluğun kendileri için fırsata dönüştüren sömürücü, asalak ve tiranik tipleri simgeler.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.