Yanılmıyorsam Tübitak idi. Liseli gençler bir proje kapsamında anket yapıyor. Kitap okumak için mi yalnız kalırsınız, yalnız kalınca mı okursunuz? Gibilerinden. Sonuç olarak kitap okumanın insanı yalnızlaştırdığı, insanlardan uzaklaşma isteği uyandırdığı kararına variyorlar. Oysa okuduklarımız bizde daha farklı bakış açıları oluşturmuyorsa, bizi daha guleryuzlu yapmıyorsa.. ne bileyim. Ben pragmatist bir anlayış benimsiyorum. Edebiyatı da yaşamımıza iyi yansıması olduğu takdirde kabul ediyorum. Aslında sen de. Yaşamda bulamadığın o mutlu anı o sırada kitapta bulabiliyorsun. Bu yüzden okuyoruz. Yine kendimiz için.