Babamı hiç ummadığımız bir zamanda çok ani şekilde kaybettik. O kadar garip ve inanılması güçtü ki, cenazeden 3 gün sonra durumun farkına varıp ağlayabildim. Hala daha her sabah uyandığımda, içeride odasından çıkıpta kahvaltı masasına geliverecekmiş gibi oluyorum. Sık sık farkında olmadan sofraya da 4 tabak çanak koyuyorum. "Ölüm"; ölene değil, ardında bıraktıklarına(ölüm) demişler.
Sanki o hala yaşıyor da, asıl biz ölmüşüz. Canım babam inşallah güzel yerlere gitmiştir.