Elinize sağlık, O okul yıllarında denemede nasıl akla akla Montaigne geliyorsa, eleştiri denince de - herhalde göz önünde fazla örnek olmadığı için- Nurullah Ataç'ın ismi geçiyordu. Günlerin Getirdiği diye bir de kitabı vardı galiba- incelemede rastlayınca aklıma geldi. Çok güzel bir şekilde açıklamışsınız yazılardaki o eleştirel olmasına rağmen okuyucuyu saran, samimi ve esnek yapıyı. Ben de severim benzer uslüpları, ama okuyucuların bir kısmı eleştirilerde ya da benzer yazılarda o bahsettiğiniz elastikiyeti tercih etmez. Özellikle fikir eseri olarak addettikleri şeylerde kesinlik ister bu okuyucu güruhu. Yine okulda gördüğümüz o köşe yazılarından , makale ve fıkralar yıllarca gazetelerde boy göstermişken , denemelerin fazla tutulmamasının sebebi de budur belki. Kitap yazan , ya da gazeteden kendisine seslenenler tutarsız olamaz onlara göre. Neyse sözün özü, özgünlüğünü koruması açısından da önemli birisi Nurullah Ataç, teşekkürler tekrar bu güzel tanıtım için.
Öncelikle teşekkür ederim. Yazdıklarınıza kesinlikle katılıyorum. Ve evet, bu irdelenmesi gereken başka bir konu; niçin fıkra ve makaleler çokken denemeler az yer alır? Belki de bu ifadenizdeki gibi Ataç kadar dengede olamayıştan, yoğunluğun taraflı yönlere kaymasından ileri geliyor olabilir. Yine de kabalıklarla, haksızlıklarla dolu günümüzün, deneme türünde gelişmesi açısından bir çıpa olabileceğine inanıyorum ben. Umarım günümüz aktif, tepkili, duyarlı yazarlar yetiştiriyordur...
Eskiye göre daha fazla olduğunu düşünüyorum ben, özellikle blog yazımıyla birlikte arttı epey.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.