Benim çok sevdiğim ve uzun süre etkisinden çıkamadığım kitaplardandır Aziz Bey Hadisesi. Bu etkinin sebebi de yazarın dilinin gerçekçiliğinden kaynaklanıyor ve seçtiği karakterler o kadar hayatın içinden ki, hiçbiri iğreti gelmiyor size okurken. -Yazar mutlaka her gün yarım saat de olsa İstanbul'un sokaklarına çıkar insanları gözlemlermiş.- Sanki kendi mahallenizden birinin hayat hikayesini okur hissine kapılıyorsunuz. Ben de okurken en çok Vuslat'a üzülmüştüm. Beyhude bir kibrin içinde umudunun eriyişini izleye izleye bitirdi, bitirildi ömrü. Hani derler ya ibretlik hikaye diye, Aziz Bey'in hayatı tam olarak öyle. Okunup ibret alınacak, üzerine uzun uzun düşünülecek bir hikâye. Başta yazarın sonrasında sizin kaleminize, emeğinize sağlık. Yazarı okumaya devam ederseniz Kırmızı Azap kitabındaki öyküleri mutlaka okumanızı tavsiye ederim.