hayatın anlamsızlığı veya sıkıntıları üzerine çok fazla düşündüklerinde/düşündüğümüzde, her şeyden tiksinip ölümü hoş karşılamak mümkün hale gelebiliyor.
død filozoflar dediğiniz gibi her şeyde en derin anlamları görebiliyorlar ve hayatı sürekli sorguluyorlar, çevrelerindeki insanların nasıl anlamsız hayat yaşadıklarını görüyorlar. Hayata baktıklarında o kadar anlamsız görüyorlar ki ne gereği var bu anlamsız hayatı yaşamanın diye düşünüp ölümü daha doğru buluyorlar diye düşünüyorum. Öldükten sonra hiçlik olduğunu biliyorlar diye düşünüyorum o yüzden öldükten sonraki kısmı düşündüklerini sanmıyorum.